Jain Katha Ratna Kosh Part 06

SR No.: 010251
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Total Pages: 405
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 46 MB

Page 134

१२२ जैनकथा रत्नकोष नाग बहो. नावनायें पकश्रेणी मांमी घातिकर्म क्य करी केवलज्ञान पाम्या. केवली पर्याय पाली मुक्ति पहोच्या. ते माटे माने धर्म न होय ॥ यतः ॥ धम्मो मए । ढुंतो, तो नवि सीचन्हवाय विनडिन ॥ संवहरमणसिन, बाहुबली तह किलिस्संतो॥१॥जे माटे वर्ष दिवस सूधी केवलज्ञान अटकाव्यु. तेमा टेमानथी नपरांत वली बीजो शत्र ते कोण ?॥इतिश्रीनपदेशमालायाम्॥ हवे मान ते वैरी कह्यो, माटे वैरीनो प्रतिपदा हेतु , माटे हेतु पूजे जे.
शहां “हियमप्पमान” ए. पदनो अर्थ कहे जे शिष्य पूजे जे के, हे स्वामि न ! वैरी ते मान कह्यो. त्यारें (हियं किं के०) हित ते गुं? शहां किं शब्द पर वाडेनो ने, ते लेय. त्यारे गुरु बोल्या के, हे शिष्य ! (अप्पमा के० ) अप्रमाद तेज हित . जे कारण माटे थोडा पण जे माठा अध्यवसाय क रवा, ते प्रमाद चे माटे ते करवा नहि. तेने अप्रमाद कहियें. ते अप्रमा दना दृष्टांततो गौतम, सुधर्म, जंबू, प्रजवा, अने वयरस्वामी प्रमुख घणा ना ले, ते जागवा. इहांतो व्यतिरेकें चंदा अने सर्गमाताना पुत्रनो दृष्टांत कहे . जे माटे थोडो प्रमाद पण महाअनर्थनु आपनारो ले ते कहे . __ आज जंबुद्दीपना दक्षिणाई बरतने विषे उत्तरापथ देशमा वर्षमानपुर नगरें, अजितवईन नामें राजा राज्य करे बे. त्यां स एवे नामे गाथा पति रहे. तेनी चंदा नामें नार्यानो सर्ग एवे नामें पुत्र . ते पूर्वकत क मैकरी निर्धन ने. अनुक्रमें ते सह मरण पाम्यो. केटलो एक काल गयो, पली आजीविका पण दुःखे पूराय माटें चंदा उदरभरणनिमित्तें परघरने विषे काम करे. सर्ग पण साग प्रमुखनां इंघणां लावी आजीविका करे. ॥ यतः ॥ किं किं न कयं को को, न पनि कह कह ण णामियं सीसं ॥ उप्परनयरस्स कए,किं न कयं किं न कायवं ॥१॥ एम करतां एक दिवसें तेनी पासे ईश्वरशेठ पाडोशी वसे ले. तेने घेर जमाइ याव्यो ने. सर्गनी पण घेर अाववानी वेला थ डे. एवा अवसरे ईश्वर शेने पाणी नरवा माटें चंदाने बोलावी, त्यारे चंदा पण पुत्र नूरव्यो आवशे, एवं जाणी. ते ना सारुं शीके नोजन मूकी, कूतरा प्रमुखना जयथकी बारणे कडी चढा वीने त्यां गश्. थोडी वेला पढ़ी सर्ग आव्यो. तेणें इंधणां मूकी माताने खो ली; पण जडी नही शीकेपण जोयुं नही. नूखें तरचे पीड्यो कषाय वंत थयो. हवे चंदायें पाणी वयुं; पण शेठना माणस कामकाजमां व्यग्र हता.