Jain Katha Ratna Kosh Part 03

SR No.: 010248
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1890
Total Pages: 397
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 45 MB

Page 353

श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
३४३ चश्मा जेवी कांति देखी खोलामा ला रोवा लागी, अरे पुत्र ! था वखतें तहारो पिता होत, तो जन्ममहोत्सव करत, पणं हमणां आहीं जंगलमां तहारो जन्म महोत्सव कोण करशे ? एवं कही विलाप करे ले. तेने वनदेव तायें समजावी ॥ यतः॥ वुद्विवाहाणिवा, गुरुयाणं ननणं हीण दीणाणं ॥ महिमा उवरागोवा, ससी सुराणं न ताराणं ॥१॥ एवं कहीने रोती राखी.
अनुक्रमें प्रनात थयुं तेवारें सागरचंनी नामांकित मुझने वस्त्रनीगांठे बांधी ते वस्त्रथी पुत्रने ढांकी पोतें स्नान करवा तथा वस्त्रधोवाने तलाव उपर गइ, एवामां कोई नूरख्यो कूतरो आव्यो, ते मांसनी गंधे बालकने दांतथी ग्रहण करी लश्ने चालतो थयो, दैवयोगें ते बोकरानुं आयुष्य बल वान् होवाथी ते वखत तिहाथी ढकडं एक वैश्रमण नामें नगर के तेनो रहेवासी एक श्रेष्ठी, नदी तटें शौचने अर्थ आव्यो , तेनी दृष्टियें पड्यो, तेवारें तेणें कूतराने हांकी तेना मुखमांथी बालक जीवतो पडाव्यो, कू तरो नाशी गयो, शेठ हर्ष पामतो बतो निधाननी पेरें ते बालक लश्ने पोतानी अपुत्रीयाणी धनवती नार्याने जइ थाप्यो. धनवतीये पण तेज समयें एक मुवेलो पुत्र जण्यो बे,तेने दासीने कही नखावी दीधो अने पहे लो जीवतो बालक पोतानी पासें सुवास्यो. पनी तिहां शेठे महारे घेर पुत्र जन्म थयो, एबुं लोकोमां कहीने महोटो महोत्सव कीधो. तेनुं नाम सुरें इदत्त दीधुं. ते पुत्र बीजना चंइमानी पेरें वधतो महोटो थाय बे. ते पुत्र ना आन्या पडी तेना माहात्म्यथी वैश्रमण श्रेष्ठी धनें करीने साचे साचो वैश्रमणना जेवोज थयो. धनवतीने मृतगर्ननुं कलंक उतयुं, ते पनी वली बीजा पण एक नरदेव अने बीजो धनद एवा बे पुत्र तेणें जण्या, सुरेंदत्त पण अनुक्रमें सर्वकला नण्यो, यौवन पाम्यो, वैश्रमणश्रेष्ठीये तेने बत्रीश कन्या- पाणिग्रहण कराव्युं ते कुमर, दोगुंदक देवना सुख नोगवतो हवो.
पाब्लथी मृगांकलेखा स्नान करी थावीने जूवे , तो पुत्र दीतो नहीं. तेवारें विलाप करवा लागी, हा हा मुझने शी उर्मति अपनी जे हुँ आवा रत्न जेवा बालकने अरण्यमा मूकीने स्नान करवा गइ !!! एम विलाप करवा लागी, एवामां तिहां ललिता एवे नामें एक गोवालीयानी स्त्री या वी तेणें मृगांकलेखाने समजावीने रोती राखी, अने पोताना गोकुलमांहे तेडी गइ, तिहां तेने दूध दहीं पीवरावी सुखिणी करी.