Jain Katha Ratna Kosh Part 03

SR No.: 010248
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1890
Total Pages: 397
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 45 MB

Page 349

श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
३३ए थ जाली राख्यो, अने कह्यु के सखीयो परस्पर वातो करे ले. एमा मृगां कलेखानो श्यो वांक ? एम समजावीने घेर लइंगयो.
पली सागरचं विरक्तचित्तें करी पितानी लजायें पाणिग्रहण कीg, प रण्या पडी तेना पिता सागरदत्ते सूवाने माटे महोटो आवास करावी आ प्यो पण सागरचंड उष्टात्मा ते मृगांकलेखानी साथें शेषधरतो ढूकडो ना वे. बोलावे पण नहीं, मृगांकलेखानुं नाम सानले तो पण रीष करी उठे.
ए विषे मृगांकलेखा परमार्थ अजाणती, कर्मनो दोष त्रेवडती घणो खेद करती थकी फुःखें काल निर्गमन करे , एम ते विरहानियें पीडित थकां श्रीजिनधर्माराधन करतां एकवीश वर्ष निर्गमन कखां.
हवे एकदा अवंतीसेन राजा, लाटदेशना राजाने जीतवामाटे जाय जे, तेवारें सागरदत्तने तेडीने राजा कहेवा लाग्यो के तमारा पुत्र सागरचं चश्ने महारी साथे मोकलो, जेमाटें महारा सैन्यने अन्न वस्त्रादिक सर्व वस्तु पूरे. सागरदत्तें पोताना पुत्रने कयुं के राजा तेडी जाय , तेनी सा थें जरूर जq जोश्ये,ते सांजली सागरचं पण अश्व रथ मेरा प्रमुख सऊ करी माता, पिता,नाइ, काका प्रमुखने पगें लागी विदायगिरि मागी चालवा लाग्यो, ते जेवारें मृगांकलेखाना घर आगल आव्यो, तेवारें मृगांकलेखाने दीती पण बोलावी नहीं, तो पण मृगांकलेखा आवी पगें लागीने अ श्रुपात करवा लागी तथापि तेने अवगणी तिरस्कार करी चाल्यो तेथी मृ गांकलेखा वली घणुंज फुःख पामी थकी शय्यायें आलोटती रोवा लागी, मनमां विचारे ,जे घरना दासने पण बोलावे ,अने मुझने आवीरीतें ठेली नाखे बे. माटें ए महारा पूर्वकर्मनो दोष समजवो. एवं चिंतवती रही. ___ सागरचं गाम बाहिर नदीने तटें जिहां कटकें उतारो कीधो ,तिहां मेरा देश पर्यकें सूतो . एवामां वारंवार करुणस्वरें रुदन करती कोक किन्नरीनो स्वर सोनल्यो, तेवारें मनमां विचायुं जे था रात्रिने विषे कोण स्त्री रुदन करे ले ? एम चिंतवी खड्ग लश् शब्दने अनुसारें चाल्यो आगल जातां वनना कुंजमांहे सर्वानरणें जूषित एवी एक स्त्रीने रडती दीठी. तेने कहेवा लाग्यो के हे बहेन ! तुं शा माटे रडे जे ? त्यारें स्त्रीयें कह्यु एवो को नथी जे महारुं दुःख नांगे, सागरचं कर्तुं एक वार तहारे फुःख गुंबे, ते कहे तो पड़ी पुःख नांगवानी वात ले ? स्त्री बोली महारो प्राणेश्वर हरि