Jain Katha Ratna Kosh Part 03

SR No.: 010248
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1890
Total Pages: 397
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 45 MB

Page 309

श्रीसम्यक्त्वसित्तरी.
शण वतंसक राजा पण पुत्रनां बे जोडलायें करी शोने जे. राजायें सागरचंइने युवराज पदवी आपी अने मुनिश्ने उऊयणीनुं राज्य आप्युं.
एकदा हिमंतऋतुने विषे राजा, राज्यकार्य करी मंत्रीश्वर प्रमुखने विस र्जीने रात्रं वासघरने विषे आव्यो. घरमा घणो नद्योत करतो दीवो दीठो. तेवारें विचायुं जे ए दीवो ज्यां सुधी उलवाइ न जाय तिहांसुधी महारे कानस्सग्ग पारवो. एम निर्धारी कानस्सग्ग धारी ननो रह्यो. वली प्रथम प्रहरनेविपे शय्यापालिकायें जाण्यं जे रखे अंधकार थाय? एवी वांबायें ते दीवो सींच्यो. पडी ते दीवायें करी जेम बाह्य अंधकार नाश पामे, तेम गुनध्याने करी राजानो कर्मरूप अंधकार नाश पाम्यो, एमज बीजे त्री जे अने चोथे पहोरें पण शय्यापालिका दीवो सींचती जाय, पण ते राजा नो अनिग्रह जाणती नथी, हवे जेवारें थोडीसी रात्रि शेष रही, तेवारें शय्यापालिकाने उघ श्रावी गइ. दीवो बूझाइगयो जोइने राजायें कानस्स ग्ग पायो, कानस्सग्ग पारी जेटले शय्यायें सूवा जाय, तेटले घणो वखत सुधी कानस्सग्गमा रह्या हता, तेने लीधे पग लोश्य नराणा. तेथी जेम नि नवद त्रूटी पडे, तेम राजानुं सुकुमाल शरीर नूमियें पड्युं, तेवारें नम स्कारमंत्र स्मरण करतो गुनध्याने आयु परें मरण पामी राजा स्वर्गे गयो. प्रनातें खबर पडवाथी सर्व परिवार शोक करतो तेनी अंतक्रिया करी.
हवे सागरचं पोतानी उरमान माताने कहेवा लाग्यो, ढुंदीदा लनं. अने तमारा पुत्रने राज्य आपुं, उरमान मातायें कडं राज तमोने बाजे माटे तमें राज्य जोगवो महारो पुत्र तमारी चाकरी करशे महोटा नाश्नी चाकरी करवामां कां लाज नथी. एम कहे थके मंत्रीश्वरें सागरचंइने राज्य बाप्युं. हवे स्त्रीनुं चित्त चंचल थाय डे माटे उरमान मातायें विचामु जे एने मारी नाखीने महारा पुत्रने राज्य अपावं, एवु चिंतवी ते बल जोयां करे. ____एकदा प्रस्तावें सुदर्शना राणी सागरचंइने अर्थे दासीने हाथे उद्या ननेविषे एक लाडु मोकव्यो, प्रियदर्शनायें ते दासीने पूब्युं तुं क्यां जा य ? दासीयें कह्यु राजाने उपवासना पारणा मात्रै लाडु लइ जावं बुं. तेवारे प्रियदर्शनायें दासीना हाथथी लाडु ल लघुलाघवी कलायें तेने विष लिप्त करी तेमज दासीना हाथमां पाडो आप्यो. दासीयें जश् सागर चंराजाने याप्यो, तेणे विचायुं जे प्रथम न्हाना नाइने खवरावीने पनी