Jain Katha Ratna Kosh Part 03

SR No.: 010248
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1890
Total Pages: 397
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 45 MB

Page 258

२४७ जैनकथा रत्नकोष नाग त्रीजो. होलो उपनो जे हुँ उद्याननेविषे जर दान आ', तेवात शेठ पागल क ही शेठे उद्याननेविषे दान देवरावी दोहोलो पूर्ण कस्यो.
हवे दिवस पूर्ण थये थके पुत्रनो जन्म थयो,शेवें जन्ममहोत्सव कीयो रत्नमय नाग स्वप्नमां दीठो तेमाटे तेनु नाम पण नागें दीधुं पड़ी ते पुत्र लश् गाजते वाजते उपाश्रयें यावी गुरुने अर्पण कस्यो. तेने गुरुयें कह्यु, थ मारो थको आठ वर्ष लगा तमें पालण पोषण करो, पनी अमे दीदा देयं एवं गुरुनु बोलवू सांजली ते पुत्रने घेर लइ आव्या ते अनुक्रमें वधतो आठ वर्षनो थयो, तेवारें तेने महामहोत्सवे गुरुयें दीदा दीधी. पडिमा श्राविकाने बीजा पण राजहंस सरखा घणा पुत्र थया ते कुलना आधार नूत थया अने प्रथम पुत्र गबनो आधरनत थयो.
हवे ते न्हानो चेलो पासेना घरथकी याबण वहोरी आव्यो तेने गुरु यें पूब्युं चेला तुं बालोइ जाणे जे चेलायें कडं हा महाराज तमारा प्र सार्दै ढुं जाणुं बु. गुरुयें कडं केवीरीतें बालोय? चेलो बोल्यो ॥अंबतंब जीए, अपुफियं पुप्फदंतपंतीए ॥ नवसालीकं जीयं, नववर्ई कुडएण म हदिन्नं ॥ १ ॥ ए आर्यामां शृंगार पोषण कयो माटे गुरु खीज्या थका बोल्या हे “पलीत ! ” तेवारें चेलायें कह्यु एक मात्रा अधिक आपो एम तेनी चतुराश्ये गुरु संतोषवंताथयाथका “जापलित्त” एवो नाम देता हवा. __हवे ते शिष्य पोतानी प्रझाने बलें करी जे कांश सांजले ते सर्व जाणे ए ना मुखपावेंज में एम बहुश्रुत थयो जाणीने गुरुयें तेने सूरिपद दीधुं गहा नुझा दाधी. पडी ते शिष्य सर्वत्र स्वदर्शन, परदर्शनमां जाणीतो थयो गुरु ये तेने योग्यजाणीने पादलेप विद्या आपी जेनाथी आकाशमां गमन कर वानी शक्ति आवे तेथकी पादलिप्त सूरि कहेवाणा. ___ एकदा गुरुनी आज्ञा मागी पादलिप्तसूरि साधुना समूहसहित पामली पुरें याव्या.तिहां मुरड नामे राजा राज्य करे ने तेने कोणि सूत्रनो दडो
आप्यो बे. ते घणाजनोने देखाज्यो, पण तेनो को तार काढी शके नहीं उखेडी शके नहीं पड़ी राजाये पादलिप्तसूरि आव्या जाणीने तेडाव्या.सरि पण सनामां आवी बेठा राजायें सूत्रनो दडो थापी कमु ए दडो नखेली आपो. आचार्य नष्णपाणीमांहे दडो मूक्यो तेवारे ते नष्णपाणीने योगें द डा उपर चडावेलु मीण उतरी गपुं. तार मली आव्यो दडो उखेली थाप्यो.