Jain Katha Ratna Kosh Part 03

SR No.: 010248
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1890
Total Pages: 397
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 45 MB

Page 133

१०३
श्रीसम्यक्त्वसित्तरी. था दूजणी मेंपो चढावी. साकर, सोपारी तथा नागरवेल प्रमुख केट लाएक नोग्य पदार्थो नया. मुशल, ऊखल, घरंट, प्रमुख उपयोगी पदा र्थो साथें लीधा. रांधवासारु गमडां, सारां सारां वस्त्रो तथा शस्त्रो पण साथें लीधां. एक अर्का स्त्री साथें रसोई करवाने लीधी. एवी बधी सामग्री एकज वहाणमां नरी ते वहाण एटयूँ तो महोटुं हतुं के तेनी कप सात तो सढ चडता हता,ते वहाणनामालेकने मन मानतुं नाणुं यापीने जाडे बांधीलीधुं. पनी गुन दिवस, गुन वार तथा गुन लग्न प्रमुख जो ने ते कुमार प्रवहणनी ऊपर चढयो. कर्वा डे के, “न निमित्तं हिषां दे मो, नायुर्वैद्यकविहिषाम् ।। गुरुहिषां नहि ज्ञानं, न मुक्तिर्दैवविहिषां" नावा र्थः-ज्योतिषना क्षेष करनाराने देम न होय, वैद्यकना देष करनारने आ यु न होय, गुरुना देष करनारने ज्ञान न होय, अने देवनो क्षेष करनार ने मुक्ति न होय. पडी शुभ मुहूर्ते वहाण दरियामां हंकारी दी. देवयो में पवन सारो लाग्यो तेथी सारी रीतें पंथनुं ननंघन थवा मांमयु. वहाण मां सर्व नोग्यपदार्थो होवाथी घरनी पवेंज निशान, शरणाई प्रमुख वा य वागी रह्यांचे, गणिका नाची रही , तेनी साथें मधुर गायन थ रह्यु जे, अने नाना प्रकारे समुश्ना मोजानी गर्जना थई रही , तेथी अति थानंद थइरह्यो . एम करतां कोइक कालें ते वहाण एक हीपमा जई प होतुं. रस्तामां मीता पाणीनी कांक ताण थइ जवाथी त्यां जमीन ऊपर
तरीने लोको पाणी जरवा लाग्यां. पण बारामनंदने तेम न करतां पो तानुं वहाण त्यांज राखवानो निश्चय कस्यो. त्यारे बीजा सार्थेनां वहाणो वाला तेने कहेवा लाग्या के, आगल कोण जाणे क्यां पाणी मल माटे यांही पाणी जरी लश्ने अमारा वहाणोनी साथै वहाणने हकारो, तो सालं. अहीं अमस्तो काल गमाववो ते सारं नथी. ते सांजलीने ते कुमा र कहेवा लाग्यो के, मारे तो आहींज रहे, जे, तमारे जq होय तो सुखें थी जाउ. त्यारे ते बोल्या के, झुं तमारे अहीं समाधि करवी ? कुमार की के मारा शरीरनीप्रकृति सारी नथी तेथी ढुं थोडोएक काल आहींज कहाडीश. पड़ी ज्यारें तबीयत सुधरशे, त्यारें आवीश; अथवा तमें ज्यारें पाबा फरशो, त्यारें दुं तमारी साथें चालीश. एवी रीतें सघलाने समजावी ने विदाय कस्या. ते वहाणो हकारीने चालता थया.