Jain Katha Ratna Kosh Part 01

SR No.: 010246
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1867
Total Pages: 321
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 37 MB

Page 296

२०४ जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो. सय विरका, महावित होश लोगंमि ॥ ए॥. नावार्थ:-जे पुरुष वली चाइ एटले त्यागी होय, पातार होय, विनय सहित दोय, चारित्रना गुण संबंधि जे सेंकड़ा तेणें करी प्राश्नो आकीर्ण एटले व्याप्त होय अर्थात् चारित्र जे. विरति आदिक गुणोना सेंकडा तेणें करी व्याप्त होय. ते पुरुष (जण के०) सऊन लोकना (सय के ) सेंकडा तेमांहे (विरका के) विख्यात हीय. एटले शेकडा गमे महर्षिकमां प्रसिद होय, जेम सांकेतपुर पाटणमांहे स्वल्पदिनो धणी धनमित्र शेतनो पुण्यसार नामें पुत्र थयो, तेणें पूर्वपुण्यने योगें घरमां चार निधान दीठा. ते राजायें.ल लीधा अने वली पण तेने याप्या, तेनी कथा कहे ॥४॥
सांकेतपुरें नानुमित्र राजा राज्य करे बे. तिहां धनमित्र नामें. शेठ वसे जे. तेने धनमित्रानामें नार्या , तेणें सहित ते सुखीयो . एकदा धनमि त्रा स्त्री रात्रं सूतां स्वप्नमांहे सोनानो पूर्ण कलश रत्ने नरेलो मुखमां पेस तो दीतो. पनी जागीने जरतार बागल वात कही. जरतारें विचारीने कर्दा के तुजने को माहानाग्यशाली पुत्र थशे, ते सांजली स्त्री अत्यंत हर्ष पा मी अनुक्रमें पूर्ण मासे पुत्र प्रसव्यो. वधामणीयाने वधामणी दीधी. तेनं पुण्यसार एवं नाम दीधुं. ते पुत्र अनुक्रमें रूप अने गुणें करी वृदिपाम्यो सर्व कला शीरख्यो, यौवनवयें एक व्यवहारीयानी धन्या नामें कन्या परण्यो. __ एकदा ते पुण्यसार; रात्रियें सुखें निशमां पोढयो , ते वखतें लक्ष्मी देवतायेंयावी कह्यु के हे पुण्यसार ! हुँ तदारे घेरावीश! पढी सुविहाण मां घरने चारे खूणे चार रत्नें नया सोनांना कलश रूपनिधान दीता. तेवारें पुस्यसारे जाण्युं जे देवीयें कयुं ते सत्य थयु. परंतु जो कोई उर्जनना वचनें राजा जाणो. तो अनर्थ ऊपजशे, माटे प्रथमथीज राजाने जाण करूं! एवं चिंतवीने राजानी आगल निधाननुं स्वरूप कयुं, ते जोवामाटें राजा पोतें पुण्यसारने घेर आव्यो.नंमार देखी विस्मय पाम्यो, तिहाथी कपाडी पोताना नंमारमा मूकाव्या. वली बीजे दिवसें पण तेमज प्रजातसमयें पु एयसारें चार नंमार दीना, अने राजानी बागल कह्यु. ते पण राजायें पुण्य सारना घेरथी मगावी पोताने मारे थाप्या. वली त्रीजे दिवसें पण पुण्य सारें तेमज चार नंमार दीठा अने राजा आगल कह्या, महारांज ! महारे घेर तेवीज रीतें वली पण चार नंमार थाव्या . ते पण राजायें पोताने