________________
२६०
जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो. तं । पुनस्ती कुकरं तपस्तप्तं तपः कृतं । पुनश्चरणं चारित्रं चिरतरं बदुकालं चीर्ण सेवितं । परं चेद्यदि चित्तें नावो न । शुननावना नास्ति । तदा तुषव पनवत् सर्व पूर्वोक्तं विफलं स्यात् ॥ ॥ अत्र मरुदेवीनरतएलायचीपुत्र प्रसन्नचंाजर्षीणां कथाः॥ सिंदूरप्रकरारख्यस्य व्याख्यायां. हर्षकीर्तिनिः ॥ सूरिनिर्विहितायांतु, नावनाप्रक्रमोऽजनि ॥इति नावनाप्रक्रमः॥२०॥
नापाकाव्यः-आनानकचंद ॥ गहि पुनीत आचार, जिनागम जोव नां ॥ करि तप संयम दान, जूमिका सोवनां ॥ ए करनी सब विफल, होहि विनु नावना ॥ ज्यों तुस बोए हाथ, कलू नहिं आवनां ॥ ७ ॥ . कथाः-इहां नाव उपर इलायचीपुत्रनी कथा जाणवी. जे नटवी उपर मोह्यो थको नाटकीयापणुं अंगीकार करी पनी राजाने रीजववा माटें वांसना अपनागें नाचतां साधुना दर्शनथी नावना नावतो वांसनी उपर रह्यो थको केवलज्ञान पाम्यो बे, इत्यादि कथा प्रसिह बे. माटें नाव विना सर्व अनुष्ठान व्यर्थ जाणयुं ॥ उक्तं च ॥धनं दत्तं वित्तं जिनवचन मन्यस्तमखिलं क्रियाकांमं च रचितमवनौ सुप्तमसळत् ॥ तपस्तीनं तप्तं चरणमपि चीर्ण चिरतरं, न चेचित्ते नावस्तुषवपनवत् सर्वमफलम् ॥
हवे वैनग्यने कहे . हरिणीदत्तम् ॥ यदशुनरजःपायोदृप्तेंख्यिधिरदांकु 'शम्, कुशलकुसुमोद्यानं माद्यन्मनःकपिशृंखला॥ विरतिरमणीलीलावेश्म स्मरंज्वरनेषजम्, शिवपथ
रथस्तवैराग्यं विमृश्य नवाज्नयः (नवाऽनवः) अर्थः-हे मुनि ! (तत् के० ) ते ( वैराग्यं के० ) वैराग्यने ( विमृश्य के०) विचारीने (अनयः के०) संसार जयरहित (नव के० ) था. ते कयो वैराग्य ? तो के ( यत् के० ) जे वैराग्य (अशुनरजः के० ) पाप रूप जे रज तेनेविषे (पाथः के०) जलरूप . तथा (दृप्तेश्यिधिरदांकु शं के० ) मदोन्मत्त एवी जे इंडियो ते रूप जे हाथायो, तेमने विषे अंकु श समान बे. वली (कुशलकुसुमोद्यानं के०) कुशलतारूप जे फूल तेमनो उद्यान एटले वनरूप ले. वली ते वैराग्य ( माद्यन्मनःकपिशृंखलां के०)
