Jain Katha Ratna Kosh Part 01

SR No.: 010246
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1867
Total Pages: 321
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 37 MB

Page 134

१२७
जैनकथा रत्नकोष नाग पर्छेलो.
रजा श्रापी के तुं जा, तो पण ते नापित त्यां बानो मानो शेवना ढोली यानी नीचें सुइ गयो. शेठें नापित गयो जालीने घरनां कमाडो बंध कखां ने पोतें सुतो. ते ज्यारें घोर निंशुमां याव्या, ते वखत चारे स्त्रियो ते लाकडा उपर बेसीने मंत्रनां जोरथ रत्नदीप मां जइ पोताना मनोरथ पूर्ण कपाली रातें पाठी घेर यावीयो. तेने जोड़ने हजाम विचारवा लाग्यो के, रे! या स्त्रीयो कहां गयो हो ! या स्त्रीयोनुं के साहस बे !! एम चिंतवतो पोताने घेर गयो. बीजे दिवसें पण पूर्वोक्तरीतें ते नापितें क. ने शेठने सुवा वखत था, त्यारे ते लाकडाना पोलारामा पेठगे ॥ क े के ॥ नराणां नापितोधूर्त्तः, पक्षिणां धूर्तवायसः ॥ वर्णानां वणि कोधूर्तो, नारीणां गणिका मता ॥ १ ॥ सागर श्रेष्ठीयें हजाम गयो जाणी बारा बंध करयां. पूर्वोक्तरीतें स्त्रीयो पण लाकडा पर बेसीने रत्नदीपें गइ. त्यां लाकडाथी उतरीने पोत 'ना मनोरथ पूर्ण करा. ते सर्व नापितें जोयुं. ने पोतें लाकडानी पोलमांथी नीकलीने रत्नद्वीपमांथी घणांक मूल्य रत्नो लइ पाठो लाकडामां पेणे. ने स्त्रीयोनी साथै पाठो घेर याव्यो. स्त्रीयो लाकडा उपरथी उतरी घरमा गयो. पाटलयी नापित पण लाकडामांथी बाहेर निकली पोताने घेर गयो. पण बीजे दिवसें धनवान् थवाथीं साग श्रेष्ठ चर्य करवा खाव्यो नहिं. एक दिवस ते शेठ पासें नापितें या ala नमस्कार करी पोतानुं दर्पण शेठने बताव्युं. ते वखतें शेठें घणे दि वसें वेला नापितने जोड़ने ठबको खाप्यो. त्यारें खोटा साचा जबाप या पीने पोतानी पासें रत्नद्दीपमांथी खाणेनुं जे रत्नं हतुं, ते बताव्युं. ते जोईने शेठें कयुं के रेट ! या रत्न देवतानुं, घणाज मौल्यवालुं, सकल नूमंमला धिपतिने पण न मजे तेवुं, तुने क्यांथी मल्युं ! ते मने कहे ! ! ! तेवारें तेणें कयुं के तमाहराज घरमांची मने ए रत्न मलेलुं बे. शेठें कयुं के हे मूर्ख ! तुं खोटं बोल नहिं. मारा घरमां श्रावुं रत्न होय क्यांथी ? ते सांजलीने हजामें यथास्थित जेवी वात बनी हती तेवी सविस्तर कही संजलावी. त्यारें शे ठेंकयुं के मने पण तेम करवुं बे. तो ते नापितनी प्रमाणें शेठें पण रत्न ६ीपमां गमन करूं ने लाकडामाथी नीसरीने पोतें लोनी तो बेज माढें घांज रत्नो लइ गांसडी बांधीने गाठो लाकडामां पेतो. पालथी स्त्रियो पण यावी बेठी लाकडं चड्युं. परंतु घणां रत्नोनो तथा शेठनो नार हो