Jain Katha Ratna Kosh Part 01

SR No.: 010246
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1867
Total Pages: 321
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 37 MB

Page 114

१०२ जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो. हे पुरुष ! तुं दुःखित थको काष्ठ कापे , माटें फुःख नही जोगव. तुमने जोश्य ते हूँ आपुं. तेणें कहूं के स्वामी! दं मम्मणनामें वाणीयो ,मु ऊने बे बलद जोश्यें बैयें. तेमां एक तो मेलव्यो जे पण बीजाने मेलववा माटें उद्यम करुं बुं. राजायें कडं के अमारे घरे हजारो बलंद डे, तेमांजे सारो होय, ते तुं ले. वणिक बौदयों के महारा बलदीया अन्य जातिना जे, तमारा तेहवा नथी. अने मने तो महारत बलद जेवोज बलद जोश्यें! ते सांजली तेना बलदने जोवा माटे राजा ते वणिकने घेर आव्यो, घरमां अत्यंत दिदीती, तथा सुवर्णमय रत्ने जडित एक बलद पण दीठो. ते जो राजा विस्मयने पाम्यो अने ते सर्व समाचार राणीने जइ कह्या. चिन्नया पण तिहां बलद जोवा सारु आवी, बलद देखीने मम्मण प्रत्यें बोली. एवा लाकडां कापवायी तहारे एवो पन केम प्राप्त थाशे ? ते बोल्यो के एवा वृषनने अर्थे में समुश्मांहे प्रवहण पूस्यां , ते परदेशमा ए लाकडी वेचीने तेनां नाणानां रत्न लश्यावशे. तेवारें वृषन नीपजशे. ए काष्ठ जे बे, ते बावनाचंदन डे, एनो मर्म जे परीक्षक होय, तेज जाणे. ढुं पण बीजा कोइने शीखवतो नथी. पनी राजा राणी तेना लोननो विचार देखी विषाद धरतां पाबां घेर अाव्या. हवे ते मम्मण शेठ अतिलोजना वशथकी थार्तध्यान धरतो विपत्ति पामतो अपूर्ण सनोरथेंज मरण पामी तिर्यचा दिकने विषे घणा घणां नवं पर्यंत नम्यो. एम जाणी नविकजीवें परिय हनी विरति करवी ॥ इति परिग्रहविषे मम्मण कथा समाप्ता ॥ ४ ॥
हवे क्रोधजयने माटें उपदेश कहे . . योमित्रं मधुनोविकारकरणे संत्राससंपादने, सर्प स्य प्रतिबिंबमंगददने सप्तार्चिषः सोदरः ॥ चैतन्य स्यनिषूदने विषतरोः सब्रह्मचारी चिरं,स क्रोधःकु
शलानिलाषकुशलैः प्रोन्मूलमुन्मूल्यताम् ॥४॥ अर्थः- हे लोको ! (कुशलानिलाषकुशलैःके०) पोताना जीवना श्रेयनी वांबामां चतुर एवा पुरुषोयें (सः के) ते (क्रोधः के०) क्रोध, (प्रोन्मूलं के) समूलथीज जेम होय तेम (उन्मूख्यतां के० ) उल्छेदन करवो. ते क्रोध केहवो के ? तो के ( यः के) जे क्रोध, (विकारकरणे के०) चित्तादि