________________
५
१३१
२ पुरुषाश्मवदित्यधिकरणम् । [ अ. २५/० २ १. १०
प्रक्ष्यकारित्वाभावान्न
पुरुषार्थः
१०
प्रधानकारणवादाङ्गीकारेपि
२ पुरुषाश्मवदित्यधिकरणम् । पुरुषाश्मवदिति चेत्तथापि ॥ २२७ ॥ प्रधानस्य केवलस्य कारणवादो निराकृतः । पुरुषप्रेरितस्य कारणत्वमाशङ्कय परिहरति । पुरुषः पङ्गरन्थमारुह्यान्योन्योपकाराय गच्छति । यथा वायःकान्तं संनिधिमात्रेण लोहे क्रियामुत्पादयति । एवमेव पुरुषाधिष्ठितं पुरुषसंनिहितं वा प्रधानं प्रवर्तिष्यत इति चेत्तथापि दोषस्तदवस्थः । प्रधानप्रेरकत्वं पुरुषस्य स्वाभाविकं प्रधान १० नस्याप्रयोजकत्वम् । द्वितीये प्रधानदोषस्तदवस् विशिष्टकारणत्वेनिर्मोक्षः। अशक्तस्य तु मोक्षाङ्खीकारः सर्वथानुपपन्नः
एन
यसंबन्धस्य
॥ २१२२७ ॥
सिध्यति || रा६॥ १ ॥
अङ्गित्वानुपपतेश्च ॥ २।२२८ ॥
प्रकृतिपुरुषयारङ्गाङ्गित्वे भवेद्भवम् । तच्च नोपपद्यते । पुरुषस्या१५ ङ्गित्वं ब्रह्मवादप्रवेशी मतहानिव । प्रकृतेरङ्गित्वं त्वनिर्मोक्षः । अनेन परितो मायावादी निर्लज्जानां हृदये भासते || शराब ॥ अन्यथानुमितौ च ज्ञशक्तिवियोगात् || २|२| ९ ||
अन्यथा वयं सर्वमनुमिमीमहे । यथा सर्व दोषाः परिहृता भवेयुरिति चेत् तथापि पूर्वं ज्ञानशक्तिर्नास्तीति मन्तव्यम् । तथा सति बीजस्यैवाभावान् नित्यत्वाच्चानिर्मोक्ष इति || २|२| ९ |
1
विप्रतिषेधाच्चासमञ्जसम् ॥। २।२।१० ॥
परस्परविरुद्धत्वान्मतवर्तिनां पञ्चविंशादिपक्षाङ्गीकारात् । वस्तुतस्त्व
लौकिकार्थे नेद एव प्रमाणं नान्यदिति || २२|१०||२ ॥
