________________
बैकम् ।] भाषाटीकासमेतः।
२३३ अथ फान्तवर्गः।
फैकम् । फु मन्ने फे रुते सङ्खये स्फा वृद्धौ फेरवे पुमान् । फः स्याज्झञ्झानिले पुंसि स्फूः स्फुटे फुल्लभाषयोः ॥ १ ॥
फद्वितीयम् । गुम्फो बाहोरलंकारे गिरातन्तोश्च गुम्फने । रफेो रवणे पुंस्येव कुत्सिते त्वभिधेयवत् ॥ २ ॥ शर्फ खुरे गवादीनां तरूणां चरणेऽपि च । शिफा जटायां नद्यां च मांसिकायां च मातरि ॥ ३॥
इति विश्वलोचने फान्तवर्गः ॥
-
-----
-
अथ वान्तवर्गः।
वैकम् । वं प्रचेतसि पुंसि स्यादुपमाने तदव्ययम् ॥ १ ॥ अथ फान्तवर्ग। रेफ-र-वर्ण, (पुं०) कुत्सित, (त्रि.) फैक।
॥ २ ॥
शफ-गौआदिकोंका खुर, वृक्षोंकी जड़, फ-तंत्र (उच्चारण करके फूकदेना), (न०) शब्द, युद्ध, (पुं०)
शिफा-वृक्षकी जड़, नदी, जटामांसी, स्फा-वृद्धि, ( स्त्री०) गीदड़, (पुं०) माता, ( स्त्री. ) ॥ ३ ॥ फ-वृष्टिसहित वायु, (पुं० ) इस प्रकार विश्वलोचनकी भाषाटीकामें स्फू-स्फुट (प्रक्रट), फूलाहुवा,
फान्तवर्ग समाप्तहुवा ॥ (पुं०)॥१॥
अथ वान्तवर्ग। फद्वितीय।
वैक। गुम्फ-भुजाओंका आभूषण, वाणी व-वरुण, (पुं० ) उपमान (अव्यय)
और तंतुओंका गुम्फन (गूंथना),। ॥१॥
"Aho Shrutgyanam"
