________________
ਸਮਣ ਸੂਤਰ
33. ਸੰਲੇਖਨਾ ਸੂਤਰ
(567) ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਕਿਸ਼ਤੀ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਜੀਵ ਨੂੰ ਮਲਾਹ। ਇਹ ਸੰਸਾਰ ਸਮੁੰਦਰ ਹੈ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਮਹਾਰਿਸ਼ੀ ਤੰਰਦੇ ਹਨ।
(568)ਮੁਕਤੀ ਦਾ ਇੱਛੁਕ ਮੁਨੀ ਕਦੇ ਵੀ ਬਹਾਰਲੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨਾ ਰੱਖੇ। ਪਿਛਲੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਖ਼ਾਤਮਾ ਕਰਨ ਲਈ ਹੀ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਧਾਰਨ ਕਰੇ।
(569)ਨਿਸ਼ਚੈ ਹੀ ਧੀਰਜਵਾਨ ਨੇ ਵੀ ਮਰਨਾ ਹੈ ਅਤੇ ਕਾਇਰ ਨੇ ਵੀ। ਜਦ ਮਰਨਾ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੈ ਤਾਂ ਫਿਰ ਧੀਰਜ ਨਾਲ ਮਰਨਾ ਹੀ ਉੱਤਮ ਹੈ।
(570)ਇਕ ਪੰਡਿਤ ਮਰਨ ਗਿਆਨ ਨਾਲ ਮਰਨਾ ਸੈਂਕੜੇ ਜਨਮਾਂ ਦਾ ਨਾਸ਼ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੌਤ ਵੀ ਚੰਗੀ ਲੱਗੇ।
(571) ਨਿਰਭੈ, ਸੱਜਣ ਮਨੁੱਖ ਇਕ ਪੰਡਿਤ ਮਰਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਛੇਤੀ ਹੀ ਜਨਮ ਮਰਨ ਦੇ ਚੱਕਰ ਦਾ ਅੰਤ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।
(572)ਸਾਧੂ ਕਦਮ ਕਦਮ ਤੇ ਦੋਸ਼ਾਂ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿਚ ਰੱਖ ਕੇ ਚੱਲੇ। ਛੋਟੇ ਤੋਂ ਛੋਟੇ ਦੋਸ਼ ਨੂੰ ਜ਼ੰਜੀਰ ਸਮਝੇ, ਉਸ ਤੋਂ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਰਹੋ। ਨਵੇਂ ਨਵੇਂ ਲਾਭ ਲਈ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਰੱਖੋ। ਜਦ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਲਾਭ ਹੁੰਦਾ ਵਿਖਾਈ ਨਾ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਗਿਆਨ ਪੂਰਵਕ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਦੇਵੇ।
·
115
