________________
* ਜਦ ਮਨੁੱਖ, ਦੇਵਤੇ--ਮਨੁੱਖਤਾ ਸਬੰਧੀ ਸਾਰੇ ਭੋਗਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਹ ਬਾਹਰਲੇ ਅਤੇ ਅੰਦਰਲੇ | ਪਰਹਿ ਨੂੰ ਛੱਡਕੇ ਆਤਮ ਸਾਧਨਾ ਵਿਚ ਲਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ । * ਦਰਅਸਲ ਮੂਰਛਾ ਲਗਾਵ) ਹੀ ਪਰਿਹਿ ਹੈ ।
(ਦਸਵੇਂ:) ਮੁਨੀ ਜੋ ਵੀ ਕਪੜੇ, ਭਾਂਡੇ, ਕੰਬਲ ਅਤੇ ਰਜੋਹਰਨ ਆਦਿ ਚੀਜ਼ਾਂ ਰਖਦੇ ਹਨ । ਉਹ ਸਭ ਇਕ ਸੰਜਮ ਦੀ ਰਖਿਆ ਲਈ ਹੀ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰੱਖਣ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੀ ਪਰਿਹਿ (ਮਮਤਾ-ਲਗਾਵ) ਬੁਧੀ ਨਹੀਂ ।
(ਦਸਵੇਂ:) ਸਭ ਪ੍ਰਕਾਰ ਨਾਲ ਅਹਿੰਸਕ ਤੇ ਮਮਤਾ-ਰਹਿਤ ਹੋਣਾ ਬੇਹੱਦ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ ।
(ਉਤਰਾ: * ਸੱਚਾ ਸਾਧੂ ਹੋਰ ਤੇ ਕੀ, ਆਪਣੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤਕ ਦੀ ਵੀ ਮੰਮਤਾ ਨਾ ਰਖੇ ।
(ਦਸਵੇਂ:) 0 ਵੈਰਾਗ
ਸਰਲ ਆਤਮਾ ਸ਼ੁਧ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼ੁਧ ਆਤਮਾ | ਵਿਚ ਹੀ ਧਰਮ ਠਹਿਰਦਾ ਹੈ। ਘੀ ਨਾਲ ਸਿੱਝੀ ਅੱਗ ਦੀ
ਤਰਾਂ, ਸ਼ੁਧ ਸਾਧਕ ਵੀ ਨਿਰਵਾਨ (ਮੁਕਤੀ) ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦਾ ਹੈ । | ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਰੰਗ ਰੂਪ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਚਮਕ ਵਾਂਗ ਚੰਚਲ (ਅਸਥਿਰ) ਹੈ । ਹੇ ਰਾਜਨ ! ਹੈਰਾਨੀ ਹੈ,
{ ੧੨੯ ]
