________________
ਪੰਜਵਾ ਅਧਿਐਨ (ਦੂਸਰਾ ਉਦੇਸ਼ਕ)
ਸਾਧੂ ਜਦ ਭੋਜਨ ਕਰੇ ਤਾਂ ਭਾਂਡੇ ਨੂੰ ਪੁੱਜ ਕੇ ਸਾਫ਼ ਕਰ ਲਵੇ, ਥੋੜਾ ਜੇਹੀ ਮੈਲ ਵੀ ਪਾਤਰ ਤੇ ਨਾਂ ਛੱਡੇ ਸਾਧੂ ਨੂੰ ਭੋਜਨ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਸੁਗੰਧ ਵਾਲੇ, ਦੁਰਗੰਧ ਵਾਲੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵੀ ਭੋਜਨ ਹੋਵੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਉਸ ਵਿੱਚ ਅੰਸ਼ ਵੀ ਬਾਕੀ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ॥੧॥ ਦੂਸਰੀ ਵਾਰ ਭੋਜਨ ਲੈਣ ਜਾਵੇ: ਉਪਾਸਰੇ ਜਾਂ ਸਵਾਧੀਐ ਭੂਮੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਜਾਂ ਭੋਜਨ ਨੂੰ ਗਏ ਮੁਨੀ ਦੀ ਭੁੱਖ ਖਤਮ ਨਾਂ ਹੋਈ ਹੋਵੇ ਉਸੇ ਭੋਜਨ ਨਾਲ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਨਾਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾ ਦੱਸੀ ਹੋਈ ਭੋਜਨ ਮੰਗਨ ਦੀ ਵਿਧੀ ਨਾਲ ਦੂਸਰੀ ਵਾਰ ਭੋਜਨ ਪਾਣੀ ਮੰਗ ਸਕਦਾ ਹੈ । ਅਜਿਹੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਭੋਜਨ-ਪਾਣੀ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਕਰੇ। ॥੨-੩॥ ਭੋਜਨ ਜਾਨ ਦਾ ਸਮਾਂ: ਪਿੰਡ-ਪਿੰਡ ਘੁਮੰਨ ਵਾਲੇ ਮੁਨੀ ਨੂੰ ਜਿਸ ਪਿੰਡ, ਜਿਨਾ ਸਮੇਂ ਭੋਜਨ-ਪਾਣੀ ਮਿਲਦਾ ਹੋਵੇ, ਉਸੇ ਸਮੇਂ ਭੋਜਨ ਪਾਣੀ ਲਈ ਜਾਣਾ ਅਤੇ ਸਵਾਧਿਆਏ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਭੋਜਨ ਕਰਕੇ, ਆਪਣੇ ਸਥਾਨ ਤੇ ਆ ਜਾਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਅਕਾਲ ਦੇ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਜੋ ਕੰਮ ਜਿਸ ਸਮੇਂ ਕਰਨਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਕਰਨਾ (ਆਚਾਰੰਗ ਸੁਤਰ) ਦੱਸੇ ਮੁਨੀ (ਸਮੇਂ ਦਾ ਜਾਨਕਾਰ) ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੈ। ॥੪॥
ਗ਼ਲਤ ਸਮੇਂ ਭੋਜਨ ਪਾਣੀ ਮੰਗਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਉਲਾਂਬਾ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਸ਼ਾਸਤਰ ਕਾਰ ਆਖਦਾ ਹੈ” ਹੇ ਮੁਨੀ ! ਤੂੰ ਭੋਜਨ ਪਾਣੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਨਾਂ ਵੇਖ ਕੇ ਅਕਾਲ ਵਿੱਚ ਭੋਜਨ ਪਾਣੀ ਲਈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਘੁੰਮਨਾ ਪੈਦਾ ਹੈ, ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਕਲਪਨਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਚਿਤ ਚਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਭੋਜਨ ਵੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਨਾ ਹੋਣ ਤੇ ਤੂੰ ਪਿੰਡ ਦੀ, ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਦੀ ਨਿੰਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ॥੫॥
