________________
ਪੰਜਵਾਂ ਪਿੰਡੇਸਨਾ ਅਧਿਐਨ (ਪਹਿਲਾ ਉਦੇਸ਼ਕ)
ਮੁਨੀ ਭਿਖਸ਼ਾ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੋ ਜਾਣ ਤੇ ਪਰਹਿਤ, ਲਗਾਵ ਰਹਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੋਇਆ ਅੱਗੇ ਆਖੀ ਵਿਧੀ ਨਾਲ ਭੋਜਨ ਦੀ ਗਵੇਸ਼ਨਾ (ਤਲਾਸ਼) ਕਰੇ। ॥੧॥
ਪਿੰਡ ਜਾਂ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਗਿਆ ਭਿਖਸ਼ੂ ਹੋਲੀ-ਹੋਲੀ ਹਲਚਲ ਰਹਿਤ ਅਤੇ ਮਾਨਸਿਕ ਸੰਤੂਲਨ ਤੇ ਕਾਬੂ ਰੱਖ ਕੇ ਚਲੇ। ॥੨॥
ਬੀਜ, ਹਰਿਆਲੀ, ਪਾਣੀ ਤੇ ਸਚਿੱਤ ਮਿੱਟੀ ਤੇ ਆਦਿ ਦੇ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਬਚਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਸਾਡੇ ਤਿੰਨ ਹੱਥ ਅੱਗ ਧਰਤੀ ਵੇਖ ਕੇ, ਸਾਵਧਾਨੀ (ਉਪਯੋਗ) ਪੂਰਵਕ ਚਲੇ। ॥੩॥
ਚੱਲਦੇ ਹੋਏ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਖੱਡ, ਖੰਬਾ, ਬਿਨਾਂ ਪਾਣੀ ਦਾ ਹੋਵੇ ਨਦੀ ਪਾਰ ਆਦਿ ਕਰਨ ਲਈ ਪੱਥਰ ਜਾਂ ਲੱਕੜੀ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਰੱਖਿਆ ਹੋਵੇ ਅਜਿਹੇ ਮੋਕੇ ਤੇ ਜੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਰਾਹ ਮਿਲਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਉਸ ਰਾਹ ਤੇ ਜਾਵੇ। ॥੪॥
ਅਜਿਹਾ (ਤੰਗ) ਰਸਤੇ ਤੇ ਚੱਲਨ ਤੇ ਸਾਧੂ ਗਿਰ ਜਾਂ ਟਕਰਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਕਾਰਣ ਤਰੱਸ ਤੇ ਸਥਾਵਰ ਜੀਵਾਂ ਦੀ ਵਿਰਾਧਨਾ (ਹਿੰਸਾ) ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਆਪਣੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਵੀ ਚੋਟ ਲਗ ਸਕਦੀ ਹੈ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੋਹਾ ਤਰਸਥ ਤੇ ਸਤਾਬਰ ਜੀਵਾਂ ਦੀ ਵਿਰਾਧਨਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ॥੫॥
ਇਸ ਕਾਰਣ ਸਮਾਧੀ ਵਾਲਾ, ਜਿਨੇਦੰਰ ਭਗਵਾਨ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਾ ਪਾਲਕ ਸਾਧੂ ਨੂੰ ਜਦ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦਾ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਰਾਹ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ, ਤਦ ਤੱਕ ਉਸੇ ਰਾਹ ਤੇ ਚਲੇ, ਜੇ ਅਜਿਹਾ ਰਾਹ ਨਾਂ ਮਿਲੇ, ਤਾਂ ਉਸ (ਤੰਗ) ਰਸਤੇ ਤੇ ਯਤਨਾ (ਸਾਵਧਾਨੀ) ਨਾ ਚਲੇ। ॥੬॥
ਚੰਗਾ ਸਾਧੂ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦਾ ਹੋਇਆ ਅੱਗ ਦੇ ਅੰਗਾਰੇ, ਛਿਲਕੇ, ਗੋਹੇ ਦੇ ਢੇਰਾਂ ਤੇ ਸਚਿੱਤ ਜੀਵ ਸਹਿਤ ਰਜ (ਮਿਟੀ) ਦੇ ਕਣਾਂ ਵਾਲੇ ਪੈਰਾਂ ਨਾਂ ਚਲੇ। ॥੭॥
