________________
ਜੋ ਮੁਨੀ ਆਚਾਰਿਆ, ਉਪਾਧਿਆ ਦੀ ਵਿਨੈ ਪੂਰਵਕ ਸੇਵਾ ਕਰਦਾ ਹੈ ਆਗਿਆ ਪਾਲਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਸ ਮੁਨੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਗਿਆਨ (ਸਿੱਖਿਆ) ਉਸੇ ਪ੍ਰਕਾਰ ਵਧਦੀ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਸਿੰਜਿਆ ਦਰਖਤ ਵੱਧਦਾ ਹੈ। ॥੧੨॥
ਜੋ ਹਿਸਥ ਆਪਣੇ ਸੁਖ ਦੇ ਲਈ, ਸਿਲਪ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਨਿਪੁੰਨਤਾ, ਣਿਨਤਾ ਚਿੱਤਰ ਕਲਾ ਵਿੱਚ ਸਫਲਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕਲਾ ਆਚਾਰਿਆ ਗੁਰੂ ਰਾਹੀਂ ਦਿੱਤੇ ਔਖੇ ਬੱਧ, ਬੰਧਨ, ਪਰਿਤਾਪ, ਕਸ਼ਟ ਨੂੰ ਸੇਠ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਵੀ ਸਹਿਨ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਲਾ ਆਚਾਰਿਆ ਦੀ ਸੇਵਾ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਾ ਪਾਲਨ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਸੰਸਾਰਿਕ ਕਲਾਵਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਲਈ ਕਸ਼ਟ ਸਹਿੰਦੇ ਵੀ ਆਨੰਦ ਨਾਲ ਗੁਰੂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕਲਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ )
ਮੁਨੀ ਭਗਵੰਤ ਜੋ ਮੋਕਸ਼ ਸੁੱਖ ਦੀ ਇੱਛਾ ਵਾਲੇ ਤੇ ਸਹੁਤ ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ ਇੱਛਾਵਾਂ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਚਾਰਿਆ ਆਦਿ ਦੀ ਸੇਵਾ ਪੂਜਾ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹਰ ਆਗਿਆ ਦਾ ਪਾਲਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਸੱਚੇ ਗੁਰੂ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਾ ਉਲੰਘਨਾ ਨਹੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ। ॥੧੩-੧੬॥
ਚੇਲੇ ਦਾ ਫਰਜ਼ ਹੈ ਕਿ ਆਸਨ, ਗਤਿ, ਸਥਾਨ ਸੋਣ ਵਾਲਾ ਫੱਟਾ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਨੀਵਾਂ ਰੱਖੇ, ਵਿਨੈ ਪੂਰਵਕ ਹਥ ਜੋੜੇ। ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਮੱਥਾ ਲਗਾ ਕੇ ਬੰਦਨਾ ਕਰੇ। ॥੧੭॥
ਅਨਜਾਨ ਪੁਣੇ ਵਿੱਚ ਆਚਾਰਿਆ ਆਦਿ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੀ ਅਵਿਨੈ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਚੇਲਾ, ਅਚਾਰਿਆ ਮਹਾਰਾਜ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਜਾਂ ਮੱਥਾ ਗੁਰੂ ਚਰਨਾ ਵਿੱਚ ਝੁਕਾ ਕੇ ਜਾਂ ਜੇ ਕੋਲ ਨਾਲ ਜਾ ਸਕੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਧਾਰਮਿਕ ਇਸ ਹੱਥ ਵਿਚ ਲੈ ਕੇ “ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ। ਇਹ ਦੋਸ਼ ਮੁਆਫ਼ ਕਰੋ। ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਾਮ ॥੧੮॥
