________________
श्रीवकामिनो पद्धता तु यस्या भूमिका यागिका तिष्ठेसम्यामेव, नयादी जलप्रवाहावरोधिसेतुवसिश्रेण्यादिकं तिर्गत संस्गाप्प सहारा गरिमापरभागे गमनागमनेनाऽऽनीता। दुप्मापशिश्यादिस्यस्यातिगम्भीरनामूलादिस्यस्य चामादेहणे चरणोन्नमनादिना नेकविधफटसम्मवादेवंविधापि मिक्षा सदन्तयेति ॥६७।६८॥६९।। मूलम्कंदं मूलं पलंवं वा, आमं छिन्नं च सन्निरं ।
तुंवागं सिंगवेरं च, आमगं परिवजए ॥ ७० ॥ छाया-फन्दं मूलं प्रलम्यं या, आमं छिनं व समिरम् ।
तुम्बकं शृगवेरञ्च, आमदं परिवर्जयेत् ।।७०॥ सान्वयार्थ:-आम सचित्त कंद-मरण आदि कन्द मुलं-विदारिकादि मूल पलंय-ताल आदिके फल चा-तथा छिन्नं चकाटी हुई भी सन्निरनपुर आदिकी भाजीको (तथा) आमगं-सचित्त तुंयाग-तूंचे च और सिगवर अदरख-आदे-को साधु परिवज्जए-बरजे ॥७०॥ पहृत कहलाती है । जिस मंजिलमें देनेवाली मौजूद हो उसीकी बराबरी पर, दूसरी ओर जानेके लिये पुलकी तरह नसैनी (निसरणी) या लकड़ी आदिको तिरा रख कर चढे तो वहाँसे लाई हुई भिक्षा, तिया मालापहृत कहलाती है । बड़ी कठिनाईसे पहुंचने योग्य छींके या आलम तथा गहरी कोठरीमें रक्खी हुई भिक्षा ग्रहण करनेसे पैर उठाने आदि अनेक कष्ट होते हैं इसलिये, ऐसी भिक्षा भी इसी मालापहृत भिक्षाम अन्तर्गत समझनी चाहिये। यह सब प्रकारकी भिक्षा साधुका अकल्प्य है ॥ ॥ ६७॥६८ ॥ ६९॥ જે મજલામાં ભિક્ષા આપનારી હાજર હોય, તેની બરાબર, બીજી બાજી જવાને માટે પૂલની પિઠે નીસરણી યા લાકડું પાટિયું તીખું રાખીને ચડે " ત્યાંથી લાવેલી ભિક્ષા તિર્યમાલાપત કહેવાય છે. બહુ મુશ્કેલીથી પહે શકાય એવાં સી કાં, યા છાજલીમ તથા ઉડી કોટડીમાં રાખેલા અશનાદિ ગ્રહણ કરવાથી પગ ઉપાડવા આદિનાં અનેક કષ્ટ પડે છે, તેથી એવી ભિક્ષા પણ આ (માલાપહત) ભિક્ષામાંજ સમાયેલી સમજી લેવી. એ સર્વ પ્રકારની ભિક્ષા સાધુને भाटे मप्य छे. (१७-१८-te)
