________________
३३१
वि. टीका, श्रु. १, अ० ३, अभग्नसेनवर्णनम्
॥ मूलम् ॥ तए णं से विजए चोरसेणावई खंदसिरि भारियं ओहयजाव पासइ, पासित्ता. एवं वयासी-किण्णं तुमं देवाणुप्पिया !
ओहय-जाव झियासि, तए णं सा खंदसिरी भारिया विजयं चोरसेणावइं एवं वयासी-एवं खलु देवाणुप्पिया! मम तिण्हं मासाणं जाव झियामि।
तए णं से विजए चोरसेणावई खंदसिरीए भारियाए अंतिए एयमट्ट सोचा णिसम्म खंदसिरि भारियं एवं वयासीअहासुहं देवाणुप्पिए, एयम पडिसुणेइ । तयाणंतरं सा खंदसिरी भारिया विजएणं चोरसेणावइणा अब्मणुण्णाया समाणी अनेक प्रकार के पुरुषवेषों से सुसज्जित बन, कवच आदि धारण करती हैं और वीरांगनाओं जैसी होकर एक हाथ में ढाल और दूसरे हाथ में चमचमाती हुई तलबार को ले कर घर से बाहर निकलती हैं, एवं इस शालाटवी में चारों ओर देखतीं एवं घूमती हुई भ्रमण करती हैं । ताने गये धनुषों की टंकारों से, बजाये गये बाजों की गडगडाहट से, सिंहनादादिक शब्दों से और जंघाओं में बांध कर लटकाई गई घंटिओं के निनादों से समुद्र की गर्जना की तरह आकाशमार्ग को गुञ्जित करती हैं । मैं भी इसी प्रकार से चाहती हूँ। परन्तु उसका यह विचार सफल नहीं हो सका अतः उसके हृदय में बडी भारी चिन्ता बढ गई ॥ सू० ९॥ જે ભોજન કર્યા પછી, અનેક પ્રકારનાં પુરુષવેથી સુસક્તિ થઈને કવચ અને હથિઆર ધારણ કરે છે, અને વીરાંગનાઓ જેવી થઈને એક હાથમાં ઢાલ અને બીજા હાથમાં ચમકતી તલવારને પકડીને ઘરથી બહાર નીકળે છે. અને તે શાલાટવીમાં ચારેય તરફ જોતી અને ફરતી ફરે છે. તાણેલાં ધનુષના ટંકારથી, વાગતાં વાજાંઓના ગડગડાટથી, સિંહનાદ જેવા શબ્દોથી અને બે જાંઘમાં બાંધેલી અને લટકતી ઘંટડીઓના અવાજેથી સમુદ્રની ગર્જના પ્રમાણે આકાશ માર્ગને સુમિતગુંજિત કરે છે. હું પણ એ પ્રમાણે ઈચ્છા રાખું છું. પરંતુ તેને એ વિચાર સફળ થઈ શકે નહિ તેથી તેના હૃદયમાં ભારે ચિંતા વધવા લાગી. (સૂ) ૮)
