________________
उत्तराभ्ययनसूत्रे तदाऽगडदत्तेन चिन्तितम्-" एतस्याथीरभगिन्या विश्वासो न कार्यः" यतः-"घोरा मुद्दुत्ता अपल सरीर" इति विचिन्त्य स शग्या मुत्रत्मा भित्तिसमीपे दीपस्याधस्तले स्थितः । सा गृहस्योपरिभृमिरा गया यन्त्रमयोगेण शग्योपरि शिला मुमोच । तया शग्या चूर्णिता नष्टा च, ततो "मया भ्रातपातको हत." इति वदन्ती तन समागतां तामगडदत्तः केशेषु साक्रोश धृत्वा 'जीनितोऽस्मि, स्त्रीत्वात् त्वा न इन्मि' इत्युक्तमान् । ततः प्रभाते स राज्ञः समीपे चौरस्य छिन्न कर उस के विश्वास के लिये उस चोर की दी हुई तलवार को उसको दिखला दी। "मैं आपके लिये चदनादिक ले आऊँ तबतक आप यहीं पर पैठे रहियेगा" ऐसा कह कर वह यहा से उठ गई।
उसके जाते ही अगडदत्त ने विचार किया कि इस चोरभगिनी का मुझे विश्वास नहीं करना चाहिये, क्यों कि "घोरा मुहत्ता अयल सरीर" ऐसा विचार करके उसने वह शय्या छोड दी। और वहां से उठकर वह भित्ति के सहारे दीपक के नीचे आकर खडा हो गया। वीरमती ने गृह के ऊपर की छत पर जाकर यन्त्र की सहायता से शय्या के ऊपर एक बड़ी भारी शिला पटक दी। उसके गिरते ही वह सेज इकदम चूर चूर हो गई । वीरमती चोली कि-"मैं ने अपने भाई के घातक को मार डाला"। यह सुनकर अगडदत्त को बहुत अधिक रोष आ गया। उसके नीचे आते ही अगडदत्त ने उसकी चोटी पकड़कर कहा हे पापिनि ! मै तो नहीं मरा हू जीवित हू पर तू यदि स्त्री न होती तो अवश्य आज मर जाती। ऐसा कह कर वद प्रात.काल होते ही वहा બેસે એ માટે બતાવી “હું આપને માટે ચદનાદિ લઈ આવું ત્યાં સુધી આપ અહી બેસે” એવુ કહીને તે ત્યાથી ઉભી થઈ.
તેના ગયા પછી અગડદ વિચાર કર્યો કે, આ ચારની બહેનને મારે सम विश्वास न ४२। नये भडे, “घोरा मुहुत्ता अवल सरीर" मे। વિચાર કરીને તેણે તે શય્યા છોડી દીધી અને ત્યાથી ઉઠીને તે ભીતના આધારે દીવાની નીચે જઈને ઉભો રહ્યો વીરમતીએ ઘરની ઉપરની છત ઉપર જઈને યત્રની સહાયતાથી શય્યાની ઉપર એક માટી ભારે શીલા નાખી શીલા પડવાથી તે શય્યાના ચૂરેચૂરા થઈ ગયા વીરમતી બેલીકે, મે મારા ભાઈના ! વાત કરનારને મારી નાખે” આ સાંભળીને અગડદત્તને ખૂબ જ ક્રોધ ચડયો વીરમતી નીચે આવતાની સાથે જ તેને એટલે પકડીને અગડદને કહ્યું- હે પાપણી! હુ તે મર્યો નથી જીતે છુ પણ તુ જે સ્ત્રી ન હોત તે આજે તારા ટુકડા કરી નાખત એવું કહીને માત તાળ થતા વીરમતીને પકડી
