________________
मantraर्मामृतपिणी टी० अ० १६ पदोस
३२१
छाया -- इदमेव निर्ग्रन्थ माचन सत्यम् अनुत्तर, कैनलिक, मतिपूर्ण, नैयाकि, सशुद्ध, शल्यकर्त्तन, सिद्धिमार्ग, मुक्तिमार्गः, निर्याणमार्गः, निर्माणमार्गः, अवितथम्, अमन्दिग्धम्, अन स्थिता जीवाः सिद्ध्यन्ति, बुध्यन्ते, मुच्यन्ते, परिनिर्वान्ति, सबै दु खानामन्त कुनैन्ति ।
अन्यच्च -- इमं च ण सव्त्रजगजीवरक्खणदयट्ठाए पावयण भगवया सुकहिय " इति ( प्रश्न० सवर ० )
छाया- इद च खलु सर्वजगज्जीवरक्षणदयार्थाय प्रवचन भगवता सुकथितम्' इति ।
धर्मध्यानस्याऽऽज्ञाविचयादि भेदेन चातुर्विध्य प्रदर्शयता भगवता - प्राधान्यादानाविचयः मोम्येन प्रोक्त
भावार्थ - इस का स्पष्ट है। इसमें सूत्रकार ने मुख्यरूप से यही बात प्रकट की है कि इस निर्ग्रन्थ प्रवचन मार्ग में स्थित जीव अष्ट कर्मोंका विनाश कर सिद्धदासपन्न हो जाते है । इस अवस्थाकी प्राप्ति होना ही जीवों के समस्त दुःखों का विनाश है।
अन्यच्च - इमं च ण सव्वजगजीवरक्खणट्टयाए पावयण भगवया सुकहिय " इति - ( प्रश्न संवर० )
इस प्रवचन की प्ररूपणा करने का श्री तीर्थकर प्रभु का यही एक उद्देश रहा है कि समस्त ससारीजन इस प्रवचन के अभ्यास से सर्व जगत के जीवों की रक्षा करे और उनकी दया पालें ।
ध्यान का वर्णन करते हुए भगवान ने उस ध्यान के ४ भेद कहे हैं । उनमें धर्मध्यान के आज्ञाविचय आदि जो ४ पाये प्रकट किये આ કથનના ભાવાર્થ સ્પષ્ટ છે આમા ખાસ કરીને સૂત્રકારે એ જ વાત સ્પષ્ટ રીતે ખતાવી છે કે આ નિથ પ્રવચન મામા સ્થિત જીવ અષ્ટ કાંના વિનાશ કરીને સિદ્ધિ દશા સપન્ન થઈ જાય છે આ અવસ્થા મેળ વવી એ જ જીવેાના સઘળા દુખના વિનાશ છે
अन्यच - इम च ण सव्व जगजीवरक्खणदयट्टयाए पावयण भगवया सुकहीय " इति - ( प्रश्न सबर० )
શ્રી તીર્થંકર પ્રભુને! મા પ્રવચનની પ્રરૂપણા કરવાને એ જ ઉદ્દેશ રહ્યો છે કે બધા સસારીજના આ પ્રવચનના અભ્યાસથી જગતના સર્વ જીવાની ક્ષા કરે અને તેમની દયા પાળે
ધ
ધ્યાનનું વર્ણન કરતા ભગવાને તેના ચાર ભેદો 'ના આજ્ઞા-વિચય વગેરે ચાર ઉપભેદે સ્પષ્ટ
વર્ણવ્યા છે તેમા કરવામાં આવ્યા છે
