________________
કુદ
ज्ञाताधर्मकथासूत्रे
पुरातनास्तर व स्फोटरस्थानलेन दद्यमाना अन्ते निपतन्ति तद्वदिह जीवाः कपायानलेन परितप्ता अशान्ता अन्ते नरकादो निपतन्ति । अहमपि समारदावा नलेन परितप्तान्तःकरणः कनापि विषयसुखे शान्ति न पश्यामि । समति मामकी नमन्तःकरणं जन्मजरामरणदुःखपापाणे परिपूर्ण वर्तते तस्मात् सानुमुक्तकण्ठ च रोदन कर्तुकामोऽपि न रोदिभि इमे हि स्वजना रुदन्त मामलोरोदिष्यन्ति । तस्मादसारेऽस्मिन् ससारे प्रवज्यैव मम शरणम् । अपर चैनमसौ मृत्युजरास्वभाव विभावयति -
को वायु विशीर्ण कर देती है उसी तरह सासारिक भोग भी जीवोंके मन को विशीर्ण करदिया करता है अपने कोटर में अवस्थित अग्नि से जैसे पुराने वृक्ष जलकर अन्त में जमीन पर गिर पडते है उसी तरह इस संसार में कषायरूपअग्निसे परितप्त होकर अशान्त हुए ये जीव भी अन्त में नरकादि दुर्गतियों में जाकर गिरजाते है। मै भी ससार दावानल से परितप्त अन्तःकरण होकर किसी भी चैपयिकसुख में शान्ति नही देख रहा हूँ । इस समय मेरा अन्त करण जन्म जरा और मरण के दुःख रूप पाषाणों से परिपूर्ण बना हुआ है । अतः में चाहता हूँ कि मे गला फाड २ कर खूब जोर से रोॐ परन्तु नही रो सकता हूँ । कारण ये मेरे पीछे लगे हुए जो जन है वे मुझे रोता देखकर रोने लग जायेंगे । इस लिये सार विहीन इस ससार मे कोई शर णभूत मेरे लिये है तो वह एक प्रव्रज्या ही है । नृत्यु और जरोके स्वभाव को यह आत्म कल्याणार्थी इस प्रकार से विचारता है
ના ભોગે પણ જીવાના મનને વશીણું (છણુ) કરી નાખે છે પેાતાની ખખાલમા સળગતા અગ્નિ જેમ જુના વૃક્ષાને ખાળીને છેવટે જમીન દોસ્ત કરી નાખે છે, તેમજ આ સસારમાં કષાય રૂપ અગ્નિમા સતપ્ત થઈને અશ ન્ત થયેલા જીવા પણુ અન્તે નરક વગેરે ફુગતિએમા જઈને પડે છે સસાર દાવાનળથી સ તા થયેલુ મારૂ મન કોઈ પશુ વિષય સુખમા શાતિ જૈતુ નથી અત્યારે મારૂ મન જન્મ જરા ( ઘડપણુ ) અને મરણના દુખ રૂપી પથ્થરોથી પરિપૂર્ણ થઇ ગયુ છે એથી મને તેા એમ થાય છે કે હુ માટેથી ભૂમ પાડી પાડીને ખૂ રડુ પણ મારાથી રડાતુ પણ નથી કેમકે મારા સ્વજના મને રડતા જોઇને પેાતે પશુ રડવા માડશે એટલે નિ સાર જગતમા મારા કોઇ આધાર છે તેા તે પ્રવજ્યા જ કહી શકાય મૃત્યુ અને ઘડપણની ભય કરતા વિષેને વિચાર તે સ્થાપત્યાપુત્ર કહે છે ઊપય
"साडामा
