________________
-
-
-
नितम् मोहपूर्वक मार प्रतिपादयितुमसाइम पडि
भगवतीम्रो एतत् खलु उपरि वर्णितम् मोहपूर्वक कृतं पानभोजनं साङ्गारम् अङ्गारदोपसहितमुच्यते। अथ धूमदोपसहितमाहारं प्रतिपादयितुमाह- 'जे निग्गंथे वा, निग्गंधी वा, फाम-एसणिज्ज असण-पाण-खाइम-साइमं पडि
गहिता' हे गौतम ! यः खलु कश्चित् निर्ग्रन्थो वा, निर्ग्रन्थी वा, प्रासकै पणीयम् अशन-पान खादिम-स्वादिमम् प्रतिगृह्य-उपादाय 'महयाअप्पत्तिय
आहार करते हैं 'एस णं गोयमा ! सइंगाले, पाणभोयणे' ऐसा वह पानभोजन हे गौतम ! अङ्गारदोषसे युक्त माना गया है अर्थात् साधुकी ऐसी भावनासे गृहीत हुआ वह भोजन अंगारदोषसे युक्त हो जाता है ऐसा माना गया है । तात्पर्य कहनेका यह है कि प्रशस्त आहा. रको सराह सराह कर खाने पर अंगार दोषसे सहित कहा गया है। यद्यपि देखा जाय तो वह भोजन तो प्रासुक एषणीय ही है पर उसमें साधु आदिकी अधिक ममता गृद्धता आदिरूप जो रागादि परिणति है उस परिणतिसे युक्त होकर साधु आदिजनद्वारा लिया गया वह आहार अंगार दोष सहित हो जाता है ऐसा जानना चाहिये । धमदोष सहित आहारको प्रतिपादित करनेके लिये सूत्रकार कहते हैं कि 'जे णं निग्गथे वा, निग्गंथी वा, फासुएसणिज्ज असण, पाण, खाइम, साइम पडिग्गहित्ता' जो साधु अथवा साध्वी प्रासुक एवं एषणीय अशन-पान-खादिम स्वादिम आहारको ग्रहण करके
'एस णं गोयमा ! सइंगाले पाणभोयणे' गौतम! 20 ४२नी मानायी સાધુ દ્વારા જે ભેજનાદિને ગ્રહણ કરવામાં આવે છે, તે ભેજનાદિને અંગારદેશથી ચુકત આહાર કહેવાય છે. કહેવાનું તાત્પર્ય એ છે કે પ્રશસ્ત આહારને વખાણ વખાણને ખાવામાં આવે તો તે આહારને અંગારદેષ યુકત આહાર કહેવામાં આવે છે. જો કે તે અહિાર પ્રાસુક (ચિત્ત) અને એષણીય છે, પરંતુ તેમાં સાધુ આદિની જે અધિક મમતા, લલુપતા આદિ જે રાગાદિ પરિણતિ છે, તે પરિણતિથી યુક્ત હેય એવા સાધુ, સાધ્વી દ્વારા લેવામાં આવેલો તે આહાર અંગારેદેાષ ચુત થઈ જાય છે તેમ સમજવું.
હવે સૂત્રકાર ધૂમદેષયુકત આહારનું સ્વરૂપ સમજવતાં કહે છે કે
'जे नं निग्गंथे वा, निग्गंथी चा, फासएसणिज्ज असण, पाण, खाइम, साइमं पडिग्गहित्ता' रे साधु मया साली प्रासु मन मेपलाय અશન, પાન, ખાત અને સ્વાવરૂપ ચતુર્વિધ આહારને ભિક્ષાવૃત્તિમાં પ્રાપ્ત કરીને
