________________
प्रभु ! माता खावे चरपरो, फिर लागे तन संताप हो | प्रभु! जो जननी तातो भखे, फिर उपजे तन संताप हो || म्हारी दीनतणी सुन वीनती ||१०||
Prabhu! Mātā khāvē caraparā, phira lāge tana santāpa hā | Prabhu! Jō jananī tātō bhakhe, phira upaje tana santāpa hō || Mhārī dīnatanī suna vīnatī ||10||
प्रभु ! औंधे मुख झूल्यो रह्यो, फेर निक्सन कौन उपाय हो | कठिन कठिन कर नीसर्यो, जैसे निसरे जंत्री में तार हो || म्हारी दीनतणी सुन ||११||
Prabhu! Aundhe-mukha jhūlyō rahyō, phēra nikasana kauna upāya hō | Kathina kathina kara nīsaryō, jaisē nisarē jantrī mēm tāra hō || Mhārī dīnatanī suna vīnatī ||11||
प्रभु! निकसत ही धरत्यां पड्यो, फिर लागी भूख अपार हो | रोय-रोय बिलख्यो घनो, दुःख-वेदन को नहिं पार 11 म्हारी दीनतणी सुन वीनती || १२ ||
Prabhu! Nikasata hī dharatyām paḍyō, phira lāgī bhūkha apāra hō | Röya-röya bilakhyā ghanā, du: Kha-vedana kā nahim pāra ho || Mhārī dīnatanī suna vīnatī ||12||
प्रभु! दुःख-मेटन समरथ धनी, या तें लागूँ तिहारे पांय हो | सेवक अर्ज करे प्रभु मोकूँ, भवदधि-पार उतार हो || म्हारी दीनतणी सुन वीनती ||१३||
Prabhu! Du:Kha-mēṭana samaratha dhanī, yā tēm lāgūṁ tihārē pānya hō
Sēvaka arja karē prabhu mōkūṁ, bhavadadhi-pāra utāra hō || Mhārī dīnatanī suna vīnatī ||13||
218
