________________
(૧૪૭)
દુઈબીસ અભખ જિન ગાયે, સો ભી નિશદિન ભુંજાયે; કછુ ભેદાભેદ ન પાયો, જ્યોં ત્યાં કર ઉદર ભરાયો. અનંતાન જુ બઁધી જાનો, પ્રત્યાખ્યાન સંજ્વલન ચૌકરી ગુનિયે, સબ ભેદ
જુ
અપ્રત્યાખ્યાનો; ષોડશ મુનિયે.
ભય ગ્લાનિ તિવેદ સંજોગ; ઈનકે વશ પાપ કિયે હમ.
પરિહાસ અતિ રતિ શોગ, પનવીસ જુ ભેદ ભયે ઈમ, શયન કરાઈ,
નિદ્રાવ
સુપનેમધિ દોષ લગાઈ; ફિર જાગિ વિષય-વન ધાયો, નાનાવિધ વિષલ ખાયો.
કિયે આહાર નિહાર વિહારા, ઈનમેં નહિ જતન વિચારા; બિન દેખી ધરી ઉઠાઈ, બિન શોધી ભોજન ખાઈ. તબ હી પરમાદ સતાયો, બહુવિધ વિકલપ ઉપાયો; કછુ સુધિ બુધિ નાહિં રહી હૈ, મિથ્યામતિ છાય ગઈ હૈ. મરજાદા તુમ ઢિંગલીની, તાહુમેં દોષ જુ કીની; ભિન ભિન અબ કૈસેં કહિયે, તુમ જ્ઞાનવિષઁ સબ પઈએ. હા ! હા મૈં દુઠ અપરાધી, ત્રસજીવનરાશિ વિરાધી, થાવરકી જતન ન કીની, ઉરમેં કરુણા નહિ લીની. પૃથિવી બહુ ખોદ કરાઈ, મહલાદિક જગાં ચિનાઈ; બિનગાલ્યો પુનિ જલ ઢોલ્યો, પંખાતે પવન વિલોલ્યો.
હા ! હા ! મૈ અયાચારી, બહુ હરિત જુ કાય વિદારી; યા મધિ જીવનકે ખંદા, હમ ખાયે ધરિ આનંદા. હા ! મૈં પરમાદ બસાઈ, બિન દેખે અગનિ જલાઈ; તા મધ્ય જીવ જે આયે, તે હુ પરલોક સિધાયે. વિંધો અન્ન રાતિ પિસાયો, ઇંધન બિનસોધિ જલાયો; ઝાડૂ લે જગાં બુહારી, ચિંટિ આદિક જીવ વિદારી.
૧૧
૧૨
૧૩
૧૪
૧૫
૧૬
૧૭
૧૮
૧૯
૨૦
૨૧
૨૨
