Page Text
________________
એવો નિયમ બનાવવો જોઈએ કે જેના જેટલા દોષ કહેવાની ફરજ પડે તેના તેથી બમણાં ગુણોની પહેલાં વાસ્તવિક અનુમોદના કરવી.
જે સારી બાબતની અનુમોદના થશે તે બાબત વ્યક્તિના જીવનમાં અને જગતમાં ઝડપથી વ્યાપી જશે. જૈનોમાં દૈનંદિન તપ વધતો જવાનું અને સાધુ-સંસ્થામાં વિદ્વત્તા વધતી જવાનું કારણ આ જ છે કે તપ અને વિદ્વત્તાની ખૂબ અનુમોદના (પ્રભાવનાદિ દ્વારા) થતી હોય છે.
ઘણી જાતની તીર્થયાત્રાદિ ટ્રેઈનો નીકળે છે. આવી જ એકાદ ટ્રેઈન જુદા-જુદા ૧૦-૨૦ ગામોના સુકૃતારાધકોના દર્શન, અનુમોદના કરવા નીકળે તો તે ગામમાં તે આરાધકો-જિનભક્તો, સાધુભક્તો, સ્વાધ્યાયીઓ, પાઠશાળાના શાસ્ત્રનીતિના કર્મઠ શિક્ષકો, શીલવતી નારીઓ, માનવતાના નિખાલસ કાર્યકરો, પાંજરાપોળોના ભેખધારીઓ વગેરેને કેટલું જબ્બર પ્રોત્સાહન મળી જાય? આસપાસમાં-સર્વત્ર-તેમાંથી પ્રેરણાનું બળ પામીને તેવા સજાતીય કેટલાય નવા સુકૃતારાધકો જન્મ પામી જાય.
દુષ્કતગહ અને સુકૃતાનુમોદનાની જોડલીનો તો શો મહિમા ગાવો?
આ બે ના પ્રભાવે એવા જ સુંદર દ્રવ્ય, દેશ અને કાળ આવીને અથડાય કે ચિત્તમાં સારા ભાવો જ જાગ્યા કરે, પાપો કરવાની તો વાત જ દૂર રહી.
આવા સારા ભાવોના પ્રભાવે સરસ ધર્મસામગ્રીઓથી ભરપૂર ભવ મળે.
આવા ભવમાં વળી પાછી ગહ-અનુમોદનાની જોડલી જામે. તેથી વળી દ્રવ્યાદિ પણ સારા મળે. તેથી ભાવ સારા જામે, તેથી ભવ સુંદર મળે. આમ સતત ચાલે તો આઠ ભવમાં તો ભવફેરો ટળી જાય, આત્માનું કલ્યાણ કલ્યાણ થઈ જાય.
પાંડવો દીક્ષાના માર્ગે જરાકુમાર પાંડવોની પાસે આવ્યા અને કૃષ્ણનું કૌસ્તુભરત્ન આપીને દ્વારકા નગરીના દાહ વગેરેની સર્વ વાત કહી સંભળાવી. તેઓ તે વાત સાંભળીને શોકમગ્ન થઈ ગયા. પછી તેઓને દીક્ષા લેવાની ઈચ્છા થઈ.
શ્રીકૃષ્ણના મૃત્યુના આઘાતજનક સમાચારોએ પાંડવોના જીવનને નવો વળાંક આપી દીધો. નિમિત્ત મળે અને તો ય જો માંહ્યલો જાગે નહિ તો પછી એને કોણ જગાડી શકે ?
નિમિત્ત મળતાં તો સંસારત્યાગ કરવો જ મહારાજા દશરથને બુટ્ટા કંચુકીનું દર્શન થયું. ઘડપણની ભયાનકતા જોતાં જ તેમના મોંમાંથી શબ્દો નીકળી પડ્યા કે, “હું આવું ઘડપણ પામું તે પહેલાં જ સર્વસંગનો ત્યાગી બનીને આત્મકલ્યાણ કરી લઉં.”
પોતાના માથે વળી બીજો ય કોઈ (પ્રભુવીર સિવાય) ધણી છે-મગધના રાજા શ્રેણિક-એ જાણ થતાં જ શાલિભદ્ર નવાણું દૈવી પેટીઓના અને બત્રીસ પત્નીઓના સંસારને લાત લગાવી દીધી, ભાગવતી પ્રવ્રજયાનો સ્વીકાર કર્યો.
લક્ષ્મણના અકાળે મૃત્યુની વેળાએ તેમનું શબ જોઈને ભત્રીજાઓ લવ અને કુશ મહાભિનિષ્ક્રમણના પંથે રવાના થયા.
સૂર્યાસ્તના વિખરતા રંગો જોઈને હનુમાનજી સંસારથી વિરક્ત થયા.
નથી આવવાનું અડધી રાતે ઘેર.” માતાના આ શબ્દોએ દુરાચારી આદમીને સંત બનાવ્યો. ધર્મ તો મારો સ્વભાવ છે
જૈન મહાભારત ભાગ-૨
૨૧૬
| SR No. | 009165 |
| Book Title | Jain Mahabharat Part 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Chandrashekharvijay |
| Publisher | Kamal Prakashan |
| Publication Year | 2004 |
| Total Pages | 222 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 1 MB |