________________
સાચા પ્રેમ જરૈ બિન અગ્નિ, બહે બિના પાની દરયાઓ; જબ લો પીવ દર્સ ન હોવે, રહત જલાવત પ્રેમ હૈ તોહે. બ ‘તીર્થ શિવોમ્’ ભુઈ પર રાખો, સીસ જો રહત સદા હી ઉંચા; તા પર નાચ કરો પી આગે, મિલત પિયા હૈ આય તોહે. બ
૧૩૧૦ (રાગ : પીલુ) વારખરી
કોઈ બતાવે દૂર પિયા હૈ, કોઈ કહે વહ નેરે; કાકી બાત નહીં મન ભાવે, નહીં દૂર નહીં નેરે. ધ્રુવ
જો મન ચીહને દૂર પ્રભુ કો, તા મન દૂર હી રહતા;
જો મન દેખત નેરે ઉસકો, તા કો હરદમ નેરે. કોઈ
જાના દૂર પિયા, મેં ભટકી, કભી ન આયા નેરે; જબ પી પાયા નેરે અપને, રહા સદા હી નેરે. કોઈ
‘તીર્થ શિવોમ્’ પ્રભુજી મોરે, છમા છમા મો કરના; સમજી દૂર અભાગિન તોહે, તુમ તો સદા હી નેરે. કોઈ
૧૩૧૧ (રાગ : યમન) કેરવા
ખિલા વસન્ત હૈ અન્દર તેરે, તૂ ઉદાસ કાહે બૈઠા ? અન્તર તો આનન્દ સમાયા, તૂ વિક્ષિપ્ત બના બૈઠા. ધ્રુવ કાહે બના તમાશા જગ મેં ? સુખ તો પાસ સદા તેરે; પર તૂ હી પહચાન ન પાતા, દુખિયા મન ક્યોં હો બૈઠા? ખિલા
ખિલને દે ફુલવાડી અન્તર, જલ તરંગ ભી અન્તર મેં; ઉબર ખાબર કાકર પાથર, કાહે હ્રદય લિયે બૈઠા ? ખિલા
તમ અધ્યારા, જગત વાસના, મન મલીન તેરા કરતા;
ઝટક વાસના, મન નિર્મલ હો, તબ હી સુખી હુઆ બૈઠા. ખિલા
ભજ રે મના
તુલસી દાતા રામ હૈ, જો મન રખ્ખું ધીર; પીછે નિપજે ગર્ભ મેં, આગે નિપજે ખીર.
COG
‘તીર્થ શિવોમ્’ હે પગલે મનવા, રહે સમેટે સુખ અન્તર; ફિર ભી પલ પલ ક્ષણ ક્ષણ કાહે ? તૂ અલમસ્ત બના બૈઠા. ખિલા
૧૩૧૨ (રાગ : હંસકંકણી) અજ્ઞાત
સત્ કેરે પંથ જાવા હું દીવડો રે પ્રગટાવું, અંતરમાં અભિલાષ ભરીને તારે દ્વારે આવું. ધ્રુવ
કાયા કેરું કોડિયું કીધું ને મનડા કેરી વાટ્યું,
શ્રદ્ધા કેરું તેલ રે પૂરી ઝગમગ જ્યોત જગાવું; ભૂલા ના પડીએ તુજ માર્ગ શોધતા, અધવચમાં અટવાવું. અંતરમાં
ઝંખના જેને હૈયે જાગી, રાગી થયો વીતરાગી,
મહેર કરો મુજ રંક પર એવી, ભવ ફેરા જાય ભાંગી; જીવન કેરી રાત અંધારી, સુઝ પડે ના ક્યાં જાવું ? અંતરમાં
૧૩૧૩ (રાગ : હીંદોલ)
ગુરુમિલ્યા, મન શીતલ હોયા, દૂર ભયા ભ્રમ સારા;
મેં જગ-વન મેં ભટક રહા થા, ક્રિતા મારા મારા. ધ્રુવ ગુરુકૃપા વર્ષા મન ઉપર, મહક ઉઠી હરિયાલી; પૂરા ભરા સરોવર મન કા, જગ-ક્લેશ કો જારા. ગુરૂ૦ મન ભરપૂર હુઆ આલોકિત, પ્રેમ હી પ્રેમ ભરા હૈ; સંસારી જગ મેં હી ડૂબા, દુખ પાવત બેચારા. ગુરૂવ ‘’તીર્થ શિવોમ્' મેરે ગુરુદેવા, મન-તન તેરે અર્પન; ༢ હીં
દીખે જગ સારે, તેરા આર ન પારા. ગુરૂવ
તુલસી રસના તો ભલી, રટયા ચહિયે રામ; નહિતો કાટ નિકાસિયે, મુખમેં ભલો ન ચામ.
૮૦૦
ભજ રે મના