Bhaj Re Mana Part 02

SR No.: 009145
Original Sutra Author: N/A
Author: Shrimad Rajchandra Sadhna Kendra Rajnagar Kukma Kutchh
Publisher: Shrimad Rajchandra Ashram
Publication Year: 2011
Total Pages: 363
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Rajchandra
File Size: 2 MB

Page 208

સખીમણિ
૧૭૬૦ (રાગ : ભીમપલાસ)
મને જડતો નથી મારો શ્યામ, શોધું શામળિયો, હું તો ભૂલી ફરૂં છું મારા નાથ, શોધું શામળિયો.
હું તો શોધું વ્હાલા ! તને વ્રજની વાટે, નથી મળતો એ તો મને વાટે-ઘાટે; હું તો શોધી વળી ગોકુળ ગામ, શોધું શામળિયો. મને
એને કાંધે છે કામળી કાળી કાળી, ધેલી થાતી રાધા એને ભાળી ભાળી;
મારૂં કાળજું કોરી કોરી ખાય, શોધું શામળિયો. મને
નંદબાવાની એણે ગાયો ચારી, મારૂં માખણ ખાવા આવે શેરી મારી;
હું તો ભૂલી ગઈ સુધ-બુધ-સાન, શોધું શામળિયો. મને * સખીમણિ’ના શ્યામસુંદર શામળા છો, વળી કોડીલા ને કોડામણા છો; રાજા રણછોડ છો સુખના ધામ, શોધું શામળિયો. મને
૧૭૬૧ (રાગ : બિહાગ)
મારે સામે કિનારે જાવું.
ભજ રે મના
ધ્રુવ
તમે રામ બનો તો, શબરી થઈને એઠાં બોર ખવડાવું; પ્રેમી જોગીડા ઝોલી લઈને જોગન હું બની જાવું. મારે તનનો હું તંબૂરો બનાવું, સ્નેહ ગલીએ ધૂન મચાવું; રોમ રોમ રણકાર ઉઠે ત્યાં, અલખ નિરંજન ગાવું. મારે જનમ બધો મેં એળે ખોયો, આ દુનિયામાં સાર ન જોયો; કૃષ્ણભરોસે ઝેર પીનારી, ‘મીરાં' હું બની જાવું. મારે
ધ્રુવ
રામ નામ નિજ મંત્ર હૈ, રટિયે પ્રેમ લગાય; જબ મંગળ ધીરજ ધરે, કોટિ વિઘન મિટ જાય.
૧૦૦૮
સચ્ચિદાનંદ
૧૭૬૨ (રાગ : સોરઠ)
પ્રેમરસ પીધો હોય તે જાણે, પેલા પઢત પંડિત શું માણે ! ધ્રુવ સાકરનો ગાંગડો પડયો જલ વિશે, ગળી ગળીને અંત આણે, સોં વર્ષ સુધી પથરો પાણીમાં, ગળે નહિ કોઈ ટાણે. પ્રેમ૦ વિષ્ઠાની માખી વિષ્ઠામાં રાજી, સાકર - સ્વાદને શું જાણે ! સાકર ઉપર લઈ બેસાડો છતાં, ઊડી જશે એ તો પરાણે. પ્રેમ૦ દેખાદેખીથી ભલે પ્રેમી ગણાવે, (પણ) પ્રેમને ના એ પિછાણે; કાગળ ઉપર લખ્યો જે અગ્નિ, બાળવાનું શું એ જાણે? પ્રેમ૦ વિધિ-વિધાનો, શાસ્ત્ર-સિદ્ધાંતો, પ્રેમીઓને નવ તાણે; દેહદશાનું ભાન ભૂલીને, ‘સચ્ચિદાનંદ' સુખ માણે. પ્રેમ૦
સચ્ચિદાનંદ બ્રહ્મ
૧૭૬૩ (રાગ : સારંગ)
જમકા અજબ તમાશાવે, તનકી કૈસી આશાવે ? ધ્રુવ સૂર્ય ચંદ્ર રેન દિન ફિાવે, પલ પલ કાટત જાવે; જીવન ચંદ્ર રોજમેં ખૂટત, પલભર કોઈ ન બચાવે. જમકા હરિ પાવનકો દેહ ગુમાવત, પશુ તનમેં દુઃખ ભારી; ચેત ચેત જની ભૂલહુ પ્યારે, બોલત બેદ પુકારી, જમકા બેગી શરન ગ્રહી સદ્ગુરુકો, ચિદ્ઘન પતિ ઉરધારી; ભજત નિરંતર શુદ્ધ કરહુ મન, કામાદિકકુ મારી. જમકા ધ્યાન મગ્ન અરુ લગ્ન લગાઈ, રહહુ પ્રેમરસ પાગી; સોનાં ફિનાં ડરનાં કૈસે ? નાથ રહો નિત જાગી. જમકા ભજત સચ્ચિદાનંદ બ્રહ્મહીં, સમરસ બહુ સુહાગી; જન્મ મરન ભય મિટહીં નિરંતર, સબ કહેગે બડભાગી. જમકા
સીતાપતિ રઘુનાથકોં, નેક નમાયો શીશ; લંકાપુરકો બેસણો, શામ કિયો બક્ષીસ.
૧૦૦૦
ભજ રે મના