Bhaj Re Mana Part 01

SR No.: 009144
Original Sutra Author: N/A
Author: Shrimad Rajchandra Sadhna Kendra Rajnagar Kukma Kutchh
Publisher: Shrimad Rajchandra Ashram
Publication Year: 2011
Total Pages: 381
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati & Rajchandra
File Size: 2 MB

Page 287

જન્મ અનેક હુએ અથડાતે, સંગ તુઝે લેકર ભટકાવે; હુવા નહિ વિસ્તાર મૂરખમન, મેરા કહા અબ માન, અબ૦ દોસ્ત બને હૈ દુશ્મન તેરે, આગે પીછે લગાતે ફે; સગુરુ સંગ ના હોવે તુજકો, વો હૈ ઉનકા નિશાન. અબo નશા ચઢા હૈ તુજકો ગહેરા, અપના અર્થ તુને નહિ હેરા; જહાં તહાં દેતા ફેરા, ભૂલ કર સત્ય સ્વરૂપકા ભાન. અબo ‘લાલ’ કહેતા મનવા મેરા, યહાં પર કોઈ નહિ હૈ તેરા; મેરા મેરા કરતા મૂરખ, આયેગા અવસાન, અબo
- ૯૦૬ (રાગ : બિદ્રાબની સારંગ) ઘટમાં આતમરામ જગાય ! કુબુદ્ધિને કાઢો તો સુખ થાય. ધ્રુવ શીલ-સંતોષે જ્યારે શૂન્ય-ગઢ ચઢિયા, સમશેર બજાય; કામ ક્રોધકું પડ બાંધ કર, જેમ ખરી કસણી કસાય. ઘટમાંo તેજ તોપ ઔર હરદમ દારૂ-ગોળા શબ્દ લગાય; મોહ ભરમકા ભાંગો મોરચા, જિતકર થાણા થપાય. ઘટમાં આપુ રે મીટે ને સંશય છૂટે, શૂરા સાચ કમાય; હુકમી ચાકર હજારી હાજર, અમરપટા લિખવાય. ઘટમાંo હરિકા બંદા છોડી દે ફંદા, પહોંચે પરસન થાય; નિરાધાર પ્રભુ અંતર્યામી ! વાકો શીશ નમાય, ઘટમાંo દયા-મહેર મેરે સદ્ગુરુ કીની, જે કોઈ ખાંતે ધાય; ‘લાલ' કહે મેં કુછ ન જાનું, રવિ-ભાણ-કબીર ગાય. ઘટમાં
૯૦૭ (રાગ : બહાર). જાકી સુરતા શબ્દ ઘર આઈ, વાકો લગા પતા ઘટમાંહિ. ધ્રુવ તીરથ વ્રત મૂરત ટુંઢનસે, કહાં મીલે વો ભાઈ; ખોજ કીયા કાયાકી નગરી તો, ભીતર રહા છુપાઈ. જાકી સાફ કીયા જબ દિલકા મંદિર, સગુરૂ મૂરત બીઠાઈ; સૂરત ચલી જબ શબ્દ પકડ તો, દિવ્યપ્રભા દરસાઈ, જાકી મંડલ છોડ ચલી માયાકા, મલીન પ્રદેશકો ભાઈ ; ખીંચ ચલી ફીર અપને, આપ તો, તનકી સુધ બિસરાઈ. જાકી અબ ચલી નિજ તાક્ત સે અપની, શૂન્ય પ્રદેશ સમાઈ; ખતમ હુઈ જબ માયા હદ તબે, ચૈતન્ય જલ બરસાઈ. જાકી નિર્વિકલ્પ સંકલ્પ નહિ જ્યાં , શૂન્ય સમાધિ પાઈ; ‘લાલ’ કહે કોઈ વિરલે સંતને, જ્યોતમેં જ્યોત સમાઈ. જાકo
૯૦૮ (રાગ : સારંગ) તોફાની જલસે, કરસે તરંગી તેરી નૈયા ? ઉલટા સાગર જલ, નાચત હૈ થૈયા થૈયા. ધ્રુવ સાવધાન હો સ કર પ્યારે, પવન ચલત પૂરવૈયા; કામ, ક્રોધ, મદ, મોહકી લહેરો, નાવ ડૂબા દે ભૈયા. તોફાની સત્ત્વગુને સુકાન પકડ લે, સુરત કો કર ખેલૈયાં; ત્યાગ તમોગુણ તનસે, આશ્રય કર લે સુમતિ મૈયા. તોફાની એ સંસાર-સાગર જલ ગહેરા, કઠીન પાર ઉતરૈયા; દિશા ન સુઝે ચાર તરફ, લગ રહીં પાનીકી ઝડીયા. તોફાની નાવ ખેડ ઓર નામ સમર લે, પકડલે સદ્ગુરુ પૈયા; ‘લાલ' કહે તર જાવેગી, તૂટી હુઈ તેરી મૈયા. તોફાની
કથની બકની છોડ , રહનીસે ચિત લાય || નિરખિ નીર પીયે બીના, કબહૂ પ્યાસ ન જાય ||
પપપ
જીતે હૈં જુ કામ ક્રોધ, લોભ મોહ દૂરિ કિયે, ઔર સબ-ગુનનિકો, મદ જિન માન્યો હૈ, ઉપજે ન તાપ કોઈ, શીતલ સ્વભાવ જાકો, સબહીંમેં સમતા સંતોષ ઉર આવ્યો હૈ, કાહૂસું ન રાગ દોષ, દેત સબહીકું તોષ, જીવતહી પાયો મોષ એક બ્રહ્મ જાન્યો હૈ, સુંદર કહત કછુ મહિમા કહી ન જાય , ઐસો ગુરૂદેવ દાદૂ મેરે મન માન્યો હૈ.
કહના મીઠી ખાંડ સી, કરના બિનકી લોય.
કહની ત્યોં રહની રહે, બિખકા અમૃત હોય. ભજ રે મના
૫૫)
લાલ