Jain Dharm no Prachin Itihas Part 02

SR No.: 009123
Original Sutra Author: N/A
Author: Hiralal Hansraj
Publisher: Shravak Hiralal Hansraj
Total Pages: 202
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 10 MB

Page 87

(૯૭) નદીના કિનારા પર તેમણે વિધિપૂર્વક સૂરિમંત્રિનું આરાધન કરી અઠ્ઠમ તપ કર્યો. તે જ સમયે શાસનદેવી એ પ્રગટ થઈ, કુમારપાળના પૂર્વજન્મની સઘળી હકીક્ત આચાર્ય મહારાજને કહી સંભળાવી. આચાર્ય મહારાજે પણ તુરતા કુમારપાળ રાજા પાસે જઈ કહ્યું કે, હે રાજન ! મેવાડ નામના દેશમાં એક જયપુર નામનું ગામ છે, ત્યાં જયકેસરી નામે રાજા રાજ્ય કરતો હતો. તે રાજાને એક વીર નામે પુત્ર હતા, પણ તે દૂરાચારી હોવાથી રાજાએ તેને દેશપાર કર્યો, અને તેથી તે મેવાડ દેશના સીમાડા પર મુકામ કરી રહ્યા. ત્યાં તે કેટલાક લુંટારાઓને એકઠા કરી તેને ઉપરી છે. એક વખતે મેવાડ દેશનો એક વણિક સાર્થવાહ ઘણું દોલત સહિત ત્યાંથી નીકળ્યો, તેને જોઈ તે વીરે તેના પર દરોડો પાડી તેને લુંટી લીધે. ત્યારબાદ તે વણિકે તે વાત રાજાને જાહેર કરવાથી રાજાએ તેને પિતાનું લશ્કર આપ્યું. તે લશ્કર લઈ તે વણિકે વિર લુંટારાપર હલ્લો કર્યો; તે જોઈ તે વીર ત્યાંથી નાસી ગયે; પણ તેની
એક ગર્ભવતી સ્ત્રી હાથ આવાથી તે વણિકે તેણીને મારી નાંખી. ત્યારબાદ તે વણિકે રાજા પાસે આવી તે વૃત્તાંત કહ્યાથી તેને તે દુષ્ટ કાર્યથી રાજાએ તેને ધિક્કારી કહાડી મે. ત્યારબાદ તે વણિકને દુઃખગર્ભિત વૈરાગ્ય આવવાથી તેણે તાપસપણું અંગીકાર કર્યું. તપ તપી કેટલેક કાળે મૃત્યુ પામી તે વણિકનો જીવ સિદ્ધરાજ થે. પૂર્વ ભવમાં તેણે હત્યા કરવાથી આ ભવમાં તે વાંઝીઓ રહે. - હવે તે વીરને ત્યાંથી આગળ ચાલતાં એક યશોભદ્ર નામે મહાજ્ઞાની મુનિ મળ્યા; તે મુનિનો ઉપદેશ સાંભળી તેણે જીવહિંસા નહીં કરવાનો નિય - લીધે. ત્યાંથી નિકળી અનુક્રમે તે વીર તૈલંગ દેશમાં આવેલી એક શીલા નામની નગરીમાં આવ્યો. તે નગરીમાં એક આઢક નામને અતિ ઉદાર અને દ્રવ્યવાન શ્રાવક વસતો હતો. તેની પાસે આવી વીરે નમ્રતાથી વિનંતિ કરી કે, આપ મને ચાકર તરિકે રાખે? શેઠે પણ તેને ઉત્તમ માણસ જાણે ભોજન તથા વસ્ત્ર આપવાનું ઠરાવી ચાકર રાખ્યો. એટલામાં પર્યુષણ પર્વ આવવાથી શેઠ, શેઠાણીએ, તેના ચાર પુત્રએ, તથા તેઓની વહુઓએ તે દિવસે ઉપવાસ કર્યા, અને તેઓ સર્વ ઉપાશ્રયે ગયા. વીર પણ તેની પાછળ ઉપાશ્રયે ગયે; તેને ત્યાં આવેલો જોઈ વહુઓ બડબડવા લાગી કે, આ મુઆને તે હમેશાં ખાધાનું જ કામ છે. આજે તે નાના મોટાં સર્વ ઉપવાસ કરે છે. તે સાંભળી વીરે કહ્યું કે, હે માતાજી! તમે મારા૫ર શામાટે ગુસ્સે થાઓ છો?
Aho ! Shrutgyanam