________________
२८२
અભિનવ ઉપદેશ પ્રસાદ-૨ અસ્થિ-વીર્યરૂપ અપવિત્ર પદાર્થોનું બનેલું છે. તેમાંથી હંમેશાં અપવિત્ર પદાર્થો નીકળે છે વગેરે વિચારણા કરી હે આત્મન તું અશુચિ ભાવના ભાવ
રિબંદર પાસે ચીંગાણા ગામ. ત્યાં મેરુવજસીદાસાને આંગણે પોરબંદરના રાણાની પધરામણી થઈ. કસુંબા ટપકી રહ્યા છે ત્યાં વજસીદાસાની દીકરીએ પાણીની હેલ મુકી આંગણામાં પગ દીધો.
ડાયરો ભાળી લીરીને છેડો ક્ષેભ થશે. ત્યાં ડાયરો બે ભાગમાં વહેચાઈ ગયો. લીટી હાલી જાણે રૂપાની ઝળકતી જ્યોત હાલી, હેમવરણ અને પાંચ હાથ પુરી કાયાને સંકેલતી લીરીબાઈ આંખના પલકારામાં એસપીના પગથીચાં રડી ગઈ. પણ રાણાને વીંઝણો વીંઝતા મેર જુવાનની નજરું માં લીરીનું રૂપ ધુંટાઈ ગયું.
બપોર ટાણે ડાચરે જમવા ઉઠે. ગાલીચું નખાણી, ખુમચા મુકાણા, ઘીના બેઘરા, ગોળના દડવા, ધીંગ રોટલા. ડાયરો તે છટપટ જમણ પતાવી માધુપુર ૯પડે. સાંજે પગ ચંપી કરતા મેર જવાને વેણ કાઢયા બાપુ, મને પરણવા તે વજસી દાસાની લીરી હારે, શણ ઘડીક તે મુંગા થઈ ગયા. - માધુપુરથી વળતા રાણાએ વજસી પાસે વેણ નાખ્યું. વજસી. કહે છે કરીના મામા લુંછાને પૂછવું પડે, રાણે કહે ઠીક પૂછી જે જે તમતમારે.
ઉંઘાએ ચાખી ને ભણી દીધી લીરીને પરણાવવાની. વાત વટે ચડી ગઈ. ચગારીયાના જુવાને ભેગા થઈ ગયા. લુંઘાએ પણ ફેજ ભેગી કરવા માંડી. દુધમલીયા જુવાન જાણે મતનો જંગ ખેલવા રમતે ચડયા.
લીરીને થયું અરેરે આ કાયા માટે આ કારમે જંગ. અરીસા સામે ઉભી રહી રૂપને નીરખ્યું. અરેરે ! આ રૂપ કેટલી બીનું ના ચુડલા ભગાવશે. આ રૂપની પાછળ છે શું ? મારે અળવા શરીરને કોણ હાથ લગાડવાનું ?
માખણના પીંડા જેવા પેટમાં કટાર ઝીંકી દીધી. લેહીના ચાંદણામાં ખડખડ હસતી લીરી પડી “જે મોરલીયા મારાજ”ના નામની લીરીની ચીસ સંભળાઈ. લીરીનું મરજાદા બહારનું હાસ્ય સાંભળી
