________________
९४
तृतीयस्तरङ्गः
....GI माटj१ मने मान्यतर મહાગુણોનો વારસો જ્યારે તેઓ સ્વર્ગસ્થ થયા ત્યારે ઉત્તરાધિકારીએ મેળવ્યા.l૪-પી.
'सिद्धान्तमहोदधौ बाह्यमेतावदेवेति,
चाभ्यन्तरा महागुणाः । दिवं गते गुरावाप्तं,
तदुत्तराधिकारिणा ।।५।। युग्मम् ।। अकिञ्चनर्षिताऽनेन,
चरितार्थीकृता यतः । वस्त्रमप्यधिकं नाऽधा
दितरस्य तु का कथा ?।।६।।
અકિંચનતાને તેમણે સાર્થક કરી કારણ કે વસ્ત્ર પણ વધારાનું ન રાખ્યું. બીજી વસ્તુની તો વાત જ ક્યાં રહી શાળા
।
लघुग्रामे सकृत्तस्य
जीर्णवस्त्रमदीर्यत । उपालेभे गुरुस्तं यत्,
“करिष्यस्यधुना किमु ?" ।।७।।
એક વાર નાના ગામમાં તેમનું જીર્ણ વસ્ત્ર झटी गयु. गु३मे 64s माप्यो. "हवे शुं शश ?" ||७||
भवत्प्रसादतो नाथ !,
प्रपत्स्ये कुशलश्रियम् । चिन्ताशून्यमना: प्रोचे,
सोऽपि विनयपण्डितः ।।८।।
ચિંતારહિત મનવાળા અને વિનયકુશળ તેમણે કહ્યું “આપની કૃપાથી કુશળમંગળ જ थशे." ||
निःस्पृहताप्रभावेन,
तदैवाऽऽदात् सुसाधवे। श्रावको भक्तिमान् वस्त्रं,
प्रसादं च गुरुस्तथा ।।९।। -निस्पृहता -
કેવો નિઃસ્પૃહતાનો પ્રભાવ ! કો'ક શ્રાવકે આ મુનિવરને ત્યારે જ કપડાનો તાકો વહોરાવ્યો, ને ગુરૂએ કૃપાવૃષ્ટિ વરસાવી. III
-
