Bhajanpad Sangraha Part 06

SR No.: 008541
Original Sutra Author: N/A
Author: Buddhisagar
Publisher: Adhyatma Gyan Prasarak Mandal
Total Pages: 210
Language: Gujarati, Sanskrit
Classification: Book_Gujarati & Worship
File Size: 10 MB

Page 160

( ૧૧૯ )
સ્વયં નથી રત્નાના દાની, જળ જાતાં નિર્મલ થઈ જાય, દોષી ચન્દ્ર ઉપર તુજ પ્રીતિ, સાગર! ગંભીરતા સાચવ ! ૧૨ તૃષા છિપાવા મનુષ્ય આવે, પણ પાછા ફરતા નિરાશ, તૃષાવિનાશક કૂપક સારા, સાગર ! ગંભીરતા સાચવ ! તુજ કાંઠાને પામી જગમાં, સુખિયા ચાવે નર ને નાર, ઉછળી પરને કરો ન પીડા, સાગર! ગંભીરતા સાચવ ! ૧૪ તુજવણ મુનિયા વિજય કરે નહીં,વિજય નામ તુજવણ છે જૂઠે. વલાવતાને દેછે રત્ના, સાગર! ગંભીરતા સાચવ! હારૂં સ્વમું થાતાં સુખડાં, આંખે દીઠે રહે ન દુઃખ, હારા ગુણ ગણુ અપરંપાર્જ, સાગર! ગંભીરતા સાચવ! ૧૬
૧૫
૧૩
(૧૨) પેાતાની મેળે નિમિત્તકારણવિના જ્ઞાનાદિ રત્નાનેા તું દાતાર અન્યને થતા નથી. હારૂં ચૈતન્યરૂપ જળ નતાં તું નિર્મળ દેખાય છે, ગુણાનુરાગ દૃષ્ટિથી દોષી એવા સંસારી અને કિશ્ર્ચિત્ જ્ઞાની પ્રકાશી આત્મા ઉપર પણ હને પ્રીતિ ઉત્પન્ન થાય છે. આવી હારી ગંભીરતાને જાળવી રાખ, ( હારા મૂળધર્મને તું ચૂકીશ નહીં એમ કહેવાના આશય છે.)
(૧૩) હું આત્મરૂપે સાગર! હારીપાસે અન્ય મનુષ્યા તૃષ્ણારૂપે તૃષા શમાવવાને માટે આવે છે પણ હુંને કર્મના યેાગે લાગેલી અશુદ્ધ પરિણતિરૂપ ખારાશ દેખીને આશા છેડીને પાછાં ફરે છે, કારણ કે અશુદ્ધ પરિણતિરૂપ ખારાશના યોગે ધર્મરૂપ જલન તે જુદું પાડી ગ્રહણ કરતા નથી, હારા કરતાં સન્તાષરૂપમિષ્ટ જલના કૂપ પણ તૃષાને નાશ કરવાથી કેમ ત્હારા કરતાં સારા ન ગણાય? અર્થાત્ ગણાય. માટે હે આત્મન હારામાં રહેલી અશુદ્ધતાનેા નાશ કર. તું આવે! મહાન છતાં એક સત્ત્તાષ ગુણનેજ માત્ર ધારણ કરનારની આગળ હીન જેવે કેમ બને છે ? હારામાં અશુદ્ધ પરિણતિરૂપ રહેલી ખારાશ ટળતાં, (રાગ દ્વેષ ટળતાં) તું મહાન મિષ્ટ સાગર ગણાઇશ, કરાડા મનુષ્યા હારા ધર્મનલનું પાન કરીને સન્તુષ પામશે.
(૧૪) નર અને નારીએ, હારા સમ્યક્ત્વરૂપ કાંઠાને પામી સુખી થાય છે, માટે હું સાગરરૂપ આત્મન્! નિન્દા ચંચળતારૂપ ઉછાળાવડે અન્ય જીવાને ભય લેશરૂપ પીડામાં નાખેા નહી! હારી ગંભીરતામાંજ હારી શ્રેષ્ઠતા છે.
(૧૫) શુદ્ધાત્મરૂપ સાગરને પામ્યાવિના મુનિયામાહાદિકના વિજય કરી શતા નથી. વિજય, ચન્દ્ર, વિમલ, રત્ન, મુનિ વગેરે નામેા, તું જે નથી તા સર્વે મિથ્યા છે, કારણ કે આત્મરૂપ સાગરને પામ્યા વિના કોઈ મુનિ થઇ શકતા નથી. હને જે વલેાવે છે અર્થાત્ હારામાં ઉંડા ઉતરી જાય છે તેને તું જ્ઞાનાદિ રત્ના આપે છે.
(૧૬) ત્હારૂં સ્વ× આવતાં પણ સુખ થાય છે, અને હું આત્મસાગર ! એ દિવ્ય ચક્ષુથી તું સાક્ષાત્ દેખાય તે, સર્વ દુઃખા પલાયન કરી જાય, એમાં શું કહેવું ! હારા તું ગુણને પાર નથી અર્થાત્ અનન્ત છે.