________________
પાઠ ૧૮ મો
परंतावन्न मोक्षं लप्स्यते यावद्विषयेभ्यो न दूरात् ।
इभा-ऽश्व-रथाऽऽकुलं पुरद्धारं वीक्ष्य सोऽचिन्तयत् 'चेत् अनयैव पुर-द्वारा प्रवेशाय प्रतीक्षिष्ये तत्कालातिक्रमो भविष्यति'।
मम शोकः कथं शममेष्यति ।
सत्यं वस्त्वाख्याहि नो चेच्छेत्स्यामि ते मौलिं, न हत्या दुष्ट-निग्रहे।
भविष्यदुर्भिक्षं ज्ञात्वा सर्वे देशान्तरं गताः, स देशो यत्र जीव्यते।
समित्रोऽद्य भोक्ष्येऽहं तद्दिव्यां रसवती कुरु। परलोक-सुखं धर्म नोपेक्षिष्ये मनागपि।
न मां कोप्युत्पथं नेतुमीश्वरः, तत्परलोक-सुखावहं पन्थानं न हास्यामि।
मलयकेतुः-आर्य ! अस्ति कश्चिद्यः कुसुमपुरं प्रति गच्छति, तत आगच्छति वा।
राक्षस:-अवसितमिदानीं गतागत - प्रयोजनम् , अल्पैरहोभिर्वयमेव तत्र गन्तारः।
हा ! हा ! हा ! वीर ! किं कृतम् ! यदस्मिन्नवसरेऽहं दूरे कृतः, किं बालवत्तवाञ्चलेऽलगिष्यम् ? किं वा केवलभागममार्गयिष्यम् ? किं मुक्तौ सङ्कीर्णमभविष्यत् ? किं वा तव
१. (१) 'दू२' भने 'न' मेवा अथवा शोथी द्वितीया તૃતીયા, પંચમી અને સપ્તમી એકવચન થાય છે પણ નામના વિશેષણ तरी १५२राय - होय तो. (२) नाथी 'दूर' : 'न ' होय तेने પંચમી કે ષષ્ઠી વિભક્તિ થાય છે. दूरं दूरेण दूराद् दूरे वा ग्रामाद् ग्रामस्य वा वसति । अन्तिकम् अन्तिकेन अन्तिकाद् अन्तिके वा ग्रामाद् ग्रामस्य वा वसति ।
૧૧૭
