________________
पूर्वाध परिशिष्ठ
सप्तांगुलं तु विस्तारं धनं चैकांगुलं फणे ।
अतितीक्ष्णांतरे जिढे मुखे कुर्यात्तु लोचने ॥ ५२ ॥ ભુજગ વલય-કડું કેણીની લંબાઈથી સવાયું લાંબું અને તે લંબાઈ ઉપર બાર આંગળ ઉપર ફણ કરવી. સાત આંગળ પહેલી અને એક આંગળ જાડી ફણ કરવી. મુખમાં અતિ તીણ જીભ અને આંખે કરવી. अथ वस्त्रम् ॥ वस्त्रं कौशेयकासचीरचर्मादिकं पुनः ।
तत्तद् योग्यं प्रकर्तव्यं युक्त्या सर्वत्र बुद्धिमान् ॥ ५३ ॥ મૂર્તિને રેશમી વસ્ત્ર, કપાસનાં સુતરાઉ વસ્ત્ર કે ઝાડની છાલનાં વલ્કલ અને ચર્મનાં વચ્ચે બુદ્ધિમાને યુક્તિથી મૂર્તિને એગ્ય પહેરાવવાં.
ઈતિ ડિશામરણ-શિલ૫ત્ત.
॥ अथायुधानि ॥ अथ धनुः ॥ यद् द्रव्येण कृतं विंब तेनैवायुधमाचरेत् ।
शतांगुलायतनं चापं नवसप्तांशुगानलैः ॥ ५४ ॥ मात्रैर्युतं विहीनं वा नवधा धनुषोदयम् । पूर्णमुष्टिस्तु नाहः स्यात् मध्यादौ क्रमात् कृशौ ॥ ५५ ॥ अग्राव(गुलौ व्यासौ वृत्तौ कायौं गुणांगुली
चित्तौ आयात्रिभागैके बाणनाभिस्तु मूलतः ॥ ५६ ॥ જે દ્રવ્યની મૂર્તિ બનાવી હોય તેજ દ્રવ્યનાં આયુધ હોય. સે આગળ લાંબુ ધનુષ્ય સત્તાણુ બાણ રૂપી અગ્નિ સાથે બનાવવાં. માત્ર પ્રમાણયુક્ત કે વિહીન નવ પ્રકારે ધનુષ્યના ઉદય થાય છે. પૂરી મુઠી પ્રમાણની જાડાઈ તેના મધ્યથી બંને છેડા કમથી પાતળા થતા જાય. આગળ અર્ધ આંગળ અને ગોળ ત્રણ આંગળનું જાણવું.
લબાઈને ત્રીજા ભાગે બાણની નાભિ કરવી. अथ वाणः ॥ चापायाष्टगोनं रज्जुदीर्घमुदाहृतम् ।
त्रिवक्रसहितं वाथ बालेन्द्राकारमेव वा ॥ ५८ ॥ एकविंशांगुलं बाणदीर्घ तद् द्विगुणं तु वा ।। कनिष्ठांगुलिमानेन परिणाहं शरस्य तु ॥ ५८ ॥
4.१८
