Page Text
________________
:
·
દર્શાવવામાં આવ્યા છે. પ્રથમ તો આત્માને જાણવો : તીર્થંકરના દ્રવ્યરૂપ હોય છે. તેમને પવિત્રતાના સાથે (જ્ઞાન). પછી એમ નક્કી કરવું કે આ જ આત્મા છે પુણ્યનો પણ અદ્ભૂત યોગ હોય છે. ભાવ (જ્ઞાન સાથેના સંબંધવાળુ શ્રદ્ધાન) વળી એમ નક્કી મોક્ષદશાની પ્રગટતા થયા બાદ જ એ તીર્થંક૨ પ્રકૃત્તિ ક૨વું કે એનું અનુચરણ કરવાથી અવશ્ય કર્મથી ઉદયમાં આવે છે. તીર્થંકરના નિમિત્તે (દિવ્યધ્વનિના છૂટાશે.(શ્રદ્ધાને ચારિત્ર સાથેનો સંબંધ) આ રીતે : નિમિત્તે) અનેક જીવો આત્મકલ્યાણ કરે છે. જેને શ્રદ્ધાનું કાર્ય જ્ઞાન અને આચરણ સાથે સંબંધવાળુ- : પુણ્યની મીઠાશ છે તેને સમ્યગ્દર્શન પણ થતું નથી. સંધિવાળુ છે. શ્રદ્ધાના આચરણ અંગેની નિઃશંકતા : વળી અંશે પણ પોતાના પરિણામમાં શુભ ભાવ અનુસાર ચારિત્રનું કાર્ય હોય છે. રહે છે ત્યાં સુધી વીતરાગતા આવતી નથી અને પરમાત્મ પદ પ્રાપ્ત થતું નથી. ભાવ મોક્ષ દશાને પામેલા ભગવંતોને જ્યારે શેષ અઘાતિ કર્મોનો અભાવ થાય છે ત્યારે તે સિદ્ધ દશાને પામે છે.
આ પ્રકારે પાત્ર જીવને નિઃશંકતા પ્રગટે તે માટે જે કાંઈ જાણવાનું જરૂરી છે તે બધી માહિતી આ અધિકારમાં આચાર્યદેવે આપી દીધી છે. પોતે જેટલું કાંઈ આ અંગે કહેવા માગતા હતા તે કહ્યું. એ રીતે પોતાનો સંકલ્પ પૂર્ણ થયો તેથી કહે છે કે વિશેષ વિસ્તારથી બસ થાઓ. પોતે પોતાનો વિકલ્પ તોડીને નિર્વિકલ્પ થવા જાય છે.
પંચપરમેષ્ટિમાં અરિહંત અને સિદ્ધ ઉપરાંત આચાર્ય-ઉપાધ્યાય અને સાધુ એ ત્રણે આવી જાય : છે. તેથી અહીં પરમાત્માની સાથે શ્રમણોને પણ નમસ્કાર કરવામાં આવ્યા છે. પ૨મ સૌષ્ય માટે જે કાંઈ ક૨વાનું છે તે આમણે કરી લીધું છે અથવા કરી રહ્યા છે. માટે તે બધા નમસ્કારને પાત્ર છે. ત્રણ કાળના પરમેષ્ટિને નમસ્કાર કરવામાં આવે છે. ત્યાં વ્યક્તિ કરતાં તે પદની મહત્તા છે. જે એવું કાર્ય કરી બતાવે છે તે બધા એ રીતે પૂજનીય થાય છે. એવો નમસ્કા૨ અહીં આચાર્યદેવ દર્શાવવા માગે છે કે જ્યાં સાધક અને સિદ્ધ વચ્ચે કોઈ તફાવત રહેતો નથી. ધ્યાનનું સ્વરૂપ જ એવું છે કે ત્યાં પછી દ્વૈત રહેતું નથી. સિદ્ધ પ૨માત્માનું ધ્યાન કરનારો તે સમયે સિદ્ધ સમાન થઈ જાય છે. અહીં આચાર્યદેવ પોતે સાધક છે અને પરમાત્મા સાથે એકાકાર રૂપના નમસ્કાર કરે છે. અન્ય સિદ્ધ પરમાત્મા વિલીન થઈને ત્યાં પોતાની ભવિષ્યની સિદ્ધદશા કેવી રીતે ગોઠવાય જાય છે એનો ખ્યાલ પણ રહેતો નથી અને ત્યાં પોતાના ત્રિકાળ એકરૂપ રહેનાર જ્ઞાયક સ્વભાવના જ દર્શન થાય છે. એવી અપૂર્વ ભૂમિકા આચાર્યદેવ દર્શાવવા માગે છે. ટીકામાં અને નોઆગમ નમસ્કા૨ કહ્યા છે. “નોઆગમ'' શબ્દનો અર્થ થાય છે પરમાત્મા તે સામાન્ય કેવળી છે. કેટલાક જીવો : “આગમ સાથે સંબંધ'' અર્થાત્ જિનાગમમાં આ પ્રવચનસાર - પીયૂષ
ભાવમોક્ષદશા બે પ્રકારની છે. અરિહંત
૨૫૫
સિદ્ધ દશા કેવી રીતે પ્રગટ થાય. તેનું વર્ણન ક૨ીને પરમાત્મા કોનું ધ્યાન કરે છે વગેરે પ્રશ્નો ક૨ીને ૫૨માત્મા પોતાના સ્વભાવમાં જ લીન રહે છે. ધ્યાતા-ધ્યાન-ધ્યેય તથા જ્ઞાતા-જ્ઞાન-શેય બધું અભેદ એકાકાર થાય છે અને ફરીને વિકલ્પ આવતો જ નથી એવી વાત લીધી. સમયસારમાં સિદ્ધ દશાનું વર્ણન કરતાં અસ્તિરૂપે ભાવ-ભાવ શક્તિ લીધી છે. જે પરિપૂર્ણ શુદ્ધ દશા પ્રગટ થઈ છે તે હવે સાદિ અનંતકાળ સુધી એવીને એવી જ રહેશે. વળી નાસ્તિથી વર્ણન ક૨તા અભાવ અભાવ શક્તિ વર્ણવે છે. જે સંસાર પર્યાયનો અભાવ થયો છે તે હવે સદાય અભાવરૂપ જ રહે છે. એ રીતે ધ્રુવ-અચળ અને અનુપમ એવી સિદ્ધ દશા સદા જયવંત વર્તા એવી ભાવનાથી બધા જિનેન્દ્રોને નમસ્કા૨ ક૨ે છે. તેની સાથો સાથ તે પદ સુધી પહોંચાડનાર જે એક જ મુક્તિનો માર્ગ છે તેને પણ નમસ્કાર કરે છે.
| SR No. | 008329 |
| Book Title | Pravachansara Piyush Part 2 |
| Original Sutra Author | Kundkundacharya, Amrutchandracharya |
| Author | Himmatlal Jethalal Shah |
| Publisher | Grand Rapid America Mumukshu Mandal America |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 268 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Discourse, Philosophy, & Religion |
| File Size | 1 MB |