Page Text
________________
પછી થાય એમ ન લઈ શકાય. દૃષ્ટાંત: પાણી તો : મલિન અને સ્વચ્છ એ બે વસ્ત્રની અવસ્થાઓ છે. ઠંડુ છે. તેને અગ્નિનો સંગ થાય (નિમિત્ત મળે) : હવે વસ્ત્ર એ સ્વચ્છ અવસ્થારૂપે ઉત્પન્ન થાય છે. પછી તે ગરમ થાય ત્યાં સમયભેદ પડે છે તેથી તેને ” તેનો વિસ્તારથી વિચાર કરીએ. નિમિત્ત નૈમિત્તિક સંબંધ કહી શકાય નહીં. ઉપાદાન ' અને નિમિત્ત અંગે આટલી ચોખવટ જરૂરી છે.
વસ્ત્ર સ્વચ્છ અવસ્થારૂપે ઉપજે છેઃ- અહીં
: વસ્ત્ર એ દ્રવ્ય છે અને સ્વચ્છતા એ એની પર્યાય છે. ઉત્પાદ-વ્યયનું સ્વરૂપ
: તે રૂપે તેનો ઉત્પાદ છે. ત્યાં વસ્ત્ર અને તેની સ્વચ્છ આપણે જયારે પર્યાયનો વિચાર કરીએ ત્યારે એ અવસ્થાની એક જ સત્તા છે. વસ્ત્ર પોતે તે રૂપે થયું પર્યાયનો કાળ એક સમયનો છે. તે ઉત્પન્ન થાય છે કે છે. તેથી તેને તેની સાથે સ્વરૂપભેદ નથી. પર્યાયને અને નાશ પામે છે. સ્વભાવ જેમ શાશ્વત છે તેમ : સાચા અર્થમાં સમજવી જરૂરી છે. આ ગાથામાં પરિણામો પણ અનાદિકાળથી અનંતકાળ સુધી : આચાર્યદેવ કહે છે કે છોડયા વિના જ સ્વભાવને પ્રવાહરૂપે ચાલુ જ છે. કારણકે સ્વભાવ પર્યાય : જે ઉત્પાદરૂપ થાય છે. હવે પોતાના સ્વભાવને વિનાનો કયારેય ન હોય. વળી પર્યાય દ્રવ્ય વિના : છોડયા વિના તે ઉત્પાદરૂપ થાય છે. ત્યાં નવું રૂપ પણ જોવા ન મળે, ઉત્પાદમાં આપણે ઉત્પત્તિ અને . જોવા મળે છે તેથી પ્રશ્ન થાય કે મૂળભૂત સ્વભાવ વૃદ્ધિ એવી બે અપેક્ષાઓ લાગુ પાડી શકીએ છીએ : તો શાશ્વત છે. તેના ઉત્પત્તિ-વિનાશ નથી એટલે તેથી ઉત્પાદ શબ્દના ભાવને સારી રીતે સમજવા : તેમાં વૃદ્ધિ અને હાનિ પણ નથી. તો તે સ્વભાવ માટે તેને સર્જનાત્મક પ્રવાહરૂપે લક્ષમાં લેવું જરૂરી : ટેકોર્તિ એનો એ જો રહે તો પછી પર્યાય કોની? છે. દષ્ટાંતઃ સુદ એકમથી પૂનમ સુધીમાં ચંદ્રની કળા : એ નવારૂપે કોણ થયું? સ્વભાવ સિવાય અન્ય કોઈ પ્રગટ થાય છે અને વધતી જાય છે. છોડ ઉપર નાની : તો છે જ નહી. બોદ્ધ માને છે એવું ક્ષણિક નિરપેક્ષ કળી બેસે છે તે મોટી થઈને ખીલે છે. બાળક જન્મે : સત્ હોય શકે નહીં. વિશ્વમાં શૂન્યને ક્યાંય સ્થાન છે અને મોટું થાય છે. એવા અનેક દૃષ્ટાંતો લઈ ' જ નથી તેથી શૂન્યમાંથી સર્જન અથવા સત્નો વિનાશ શકાય. ઉત્પાદ-વ્યય વિશ્વના બધા પદાર્થોમાં જોવા : એ શક્ય જ નથી. જે બદલતું સ્વરૂપ પર્યાયમાં જોવા મળે છે.
મળે છે તે મૂળ સ્વભાવ અંતર્ગત જ જોવા મળે છે.
: એ દ્રવ્યની જ અવસ્થા છે અને છતાં અહીં કહે છે કે એજ પ્રમાણે વ્યયનું સ્વરૂપ વિચારીએ ત્યારે ... “છોડયા વિના જ સ્વભાવને”-એનો મેળ કઈ રીતે વ્યય એટલે માત્ર અભાવ નહીં. અભાવને સત્ ન : બેસાડવો? પદાર્થ પોતાનો સ્વભાવ ન છોડે એનો મળે. ઉત્પાદની જેમ વ્યયમાં પણ હાનિ અને અભાવ : અર્થ એટલો કે સોનામાંથી ચાંદી કે લોઢું ન થાય. એ રીતે વિસર્જનનો પ્રવાહ લક્ષમાં લેવો જરૂરી છે. : બાકી સોનાના ઘાટ તો બદલે અર્થાત્ સોનું કયારેક વદ એકમથી અમાસ સુધીનો વિસર્જનનો પ્રવાહ
: લગડીરૂપે કે હારરૂપે જોવા મળે એવા ફેરફાર થાય જોઈ શકાય છે. આ રીતે ઉત્પાદ અને વ્યયનું સ્વરૂપ ? ત્યારે પણ સોનાનું સોનાપણું-સુવર્ણત્વ એવું ને એવું આપણે સમજવું જરૂરી છે.
: ટકી રહે. આ પ્રકારની યુક્તિ આપણને યોગ્ય લાગે વસ્તુના ત્રિકાળ એકરૂપ સ્વભાવને આપણે : અને આપણને તે માન્ય કરવાનું મન થાય. પરંતુ ટકતા ભાગરૂપે-ધ્રુવરૂપે લક્ષમાં લીધો છે. આ રીતે ' સોનુ અન્ય ધાતુરૂપે ન થાય એટલું જ પર્યાપ્ત નથી. ઉત્પાદ-વ્યય અને ધ્રુવનું સ્વરૂપ લક્ષમાં લઈને આપણે : સોનાના સ્વભાવને છોડવાનો તો પ્રશ્ન જ નથી. અહીં ટીકામાં જે દૃષ્ટાંત લીધો છે તેનો અભ્યાસ કરીએ. : તો પોતાના એટલે કે દ્રવ્યના અંતરંગ બંધારણની
શેયતત્ત્વ – પ્રજ્ઞાપના
૨૪
| SR No. | 008329 |
| Book Title | Pravachansara Piyush Part 2 |
| Original Sutra Author | Kundkundacharya, Amrutchandracharya |
| Author | Himmatlal Jethalal Shah |
| Publisher | Grand Rapid America Mumukshu Mandal America |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 268 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Discourse, Philosophy, & Religion |
| File Size | 1 MB |