Page Text
________________
અને સંયોગો નોકર્મ છે અર્થાત્ જેટલો ઘનિષ્ટ સંબંધ : સમાન ભૂમિકા કેવા પ્રકારની છે તેનો ખ્યાલ કરી જીવને દ્રવ્યકર્મ સાથે છે. તેનાથી ઓછો સંબંધ તેને ઃ લઈએ. નોકર્મ સાથે છે. તેથી જે રીતે જીવ કર્મોને ભોગવતો :
લક્ષણ દ્વારા લક્ષ્ય જાણી શકાય છે. આ ત્રણ નથી તે જ રીતે તે સંયોગોને પણ ભોગવતો નથી. '
: બોલમાં લક્ષ્ય જીવ પદાર્થ છે. જીવનું સ્વરૂપ દ્રવ્યકર્મો ઈન્દ્રિય જ્ઞાનનો વિષય થતા નથી. તેથી :
: અસ્તિત્વ-દ્રવ્ય-ગુણ અને પર્યાય સ્વરૂપ છે. તેથી કર્મનું બંધાવું અને કર્મનો ભોગવટો એ માત્ર :
: અહીં દ્રવ્ય-ગુણ અને પર્યાય એ ત્રણને લક્ષણરૂપે શાસ્ત્રના આધારે કહેવામાં આવતી વાત છે. સંયોગો :
: ગણવામાં આવ્યા છે. લક્ષણ દ્વારા લક્ષ્ય સુધી પહોંચી ઈન્દ્રિય જ્ઞાનનો વિષય થાય છે અને જીવ તેને ભોગવે
• શકાય છે પરંતુ લક્ષણ ઉપરની દૃષ્ટિ છોડે તો લક્ષ્ય છે. એવો તેને અનુભવ વર્તે છે. તેથી સંયોગો
* સુધી પહોંચી શકાય છે. મેડી ઉપર જવું હોય તો ભોગવાતા નથી એ વાત ભલે તે ન્યાય યુક્તિથી
• પગથિયા ઉપર પગ મૂકવો પડે અને પછી છોડવો સ્વીકારે પરંતુ ખરેખર તેને તે વાત અંતરથી બેસતી
: પડે. તેમ જેને જીવનો કોઈ ખ્યાલ નથી તેને આવા નથી. માટે સંયોગાધીન દૃષ્ટિ છૂટતી નથી. બાહ્ય :
; લક્ષણ દ્વારા પ્રવેશ લેવો પડે અને પછી તેને છોડીને વિષયોને મેળવવા અને ભોગવવા માટેના તેના :
: આગળ વધવું પડે. પદાર્થમાં દ્રવ્યગુણ-પર્યાય તથા પ્રયત્નો ચાલુ જ રહે છે.
* ઉત્પાદ-વ્યય-ધ્રુવ આ બધું આવી જાય છે એવું અજ્ઞાની જીવને તેનાથી છોડાવવા માટે આ . આપણે ગા. ૯૩માન ખ્યાલમાં લીધું છે. ત્યાં દ્રવ્ય બોલ ઉપયોગી છે. જો તે સત્નો સ્વીકાર કરે કે : સામાન્ય તે અભેદ છે. ગુણ તથા પર્યાયો તેના બાહ્ય વિષયો તેના પ્રવાહમાં ચાલ્યા જાય છે. જીવને : ભેદરૂપે રહેલા છે. એ રીતે રજૂઆત કરવામાં આવી તો જેટલી માત્રામાં તેનું જ્ઞાન થયું તેટલી જ નિસ્બત : હતી. વિસ્તાર સામાન્ય સમુદાયાત્મક અને આયત છે. જીવ પોતાના રાગને અને જોયાકાર જ્ઞાનને જ : સામાન્ય સમુદાયાત્મક તે દ્રવ્ય છે. વળી સમયસાર ભોગવે છે. બાહ્ય વિષયોને નથી ભોગવતો, તો : શાસ્ત્રમાં કુંદકુંદાચાર્યદેવે જ્ઞાયક સ્વભાવને તેના પરિણામ બહિર્લક્ષ છોડીને સ્વભાવ સન્મુખ દર્શાવવાની પ્રતિજ્ઞા કરી. તે દ્રવ્ય સામાન્ય સ્વરૂપ થાય.
એવું છે કે ત્યાં જેમાં પર્યાયના ભેદો નથી અને ગુણ
: ભેદો નથી એમ સમજાવ્યું. વળી એ બે ગાથાઓમાં આ બે બોલમાં જીવને પરદ્રવ્ય સાથે અત્યંત :
: પર્યાય અને ગુણ ભેદ દ્વારા દ્રવ્ય સામાન્ય સુધી કેવી ભિન્નતા છે. તે વાત સિદ્ધાંતરૂપે સમજાવીને જીવનો :
: રીતે પહોંચી શકાય છે તે પણ ટીકાકાર આચાર્યદેવે સ્વ-પ૨ પ્રકાશક સ્વભાવ હોવાથી જીવ પરને જાણે :
* વિસ્તાર કરીને સમજાવ્યું. આઠમી ગાથામાં વ્યવહાર એટલો જ વ્યવહાર માન્ય રાખવામાં આવ્યો છે.
* વડે પરમાર્થ પ્રાપ્ત થાય છે એમ કહ્યું. અર્થાત્ જે પર દ્રવ્યના કોઈ કાર્ય જીવ કરી શકે કે પરને ભોગવી :
* અભેદના ભેદો છે તે અભેદને અવશ્ય દર્શાવે છે શકે એવું તો ત્રણ કાળમાં શક્ય જ નથી.
: એમ લીધું. અનાદિ અજ્ઞાની જીવ માટે આટલો બોલ નં.૧૮ - બોલ નં.૧ ૩ થી ૧૭ માં : વ્યવહાર આવશ્યક છે. અર્થાત્ અજ્ઞાની જીવ સીધો અન્યમતીઓ જીવને શરીર સાથે કઈ રીતે સંબંધમાં : જ્ઞાયકને જાણી શકતો નથી. ઈન્દ્રિય જ્ઞાનમાં રૂપી જુએ છે તે વિષય લેવામાં આવ્યા છે. તેથી તેનો " વિષયોનું જાણપણું પણ આપણે ગુણ દ્વારા જ કરીએ વિસ્તાર ન કરતા અલિંગ ગ્રહણના છેલ્લા ત્રણ બોલ : છીએ. તે જ પ્રકાર અહીંઅરૂપી જીવને જાણવા માટે છે તેનો અભ્યાસ કરીએ. સૌ પ્રથમ આ ત્રણ બોલની : કરવાનો રહે છે. ૨૦૬
શેયતત્ત્વ – પ્રજ્ઞાપના
| SR No. | 008329 |
| Book Title | Pravachansara Piyush Part 2 |
| Original Sutra Author | Kundkundacharya, Amrutchandracharya |
| Author | Himmatlal Jethalal Shah |
| Publisher | Grand Rapid America Mumukshu Mandal America |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 268 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Discourse, Philosophy, & Religion |
| File Size | 1 MB |