Page Text
________________
શબ્દ એ પાંચ પુગલ દ્રવ્યની પર્યાયોની વાત : આ સાંભળીને શિષ્ય હવે કેવળજ્ઞાનની વાત સમુચ્ચયરૂપે આવી જાય છે. ગાથામાં એ પાંચનો : કરે છે. કેવળજ્ઞાનમાં રસ જણાય છે. તમોએ અલગ ઉલ્લેખ કરીને તેનું વર્ણન કર્યું છે. જેથી - ભાવેન્દ્રિયની ના પાડી હવે શું કરશો? ત્યારે સહજ જીવ કોઈપણ પ્રકારે આચાર્યદેવના ભાવને કે ઉત્તર આ પ્રમાણે છે કે કેવળજ્ઞાનમાં વિશ્વના સમસ્ત સમજીને પોતાના જીવને તેનાથી અત્યંત ભિન્ન : પદાર્થો તેના ત્રણે કાળના પરિણામો સહિત એક કરે. જીવોને કોઈને કોઈ ઈન્દ્રિયોના વિષયોની ; જ સમયમાં યુગપદ જણાય છે. આ બધામાં રસનું વિશેષ લોલુપતા હોય છે. તેથી દરેક જીવને તેનો : જ્ઞાન આવી ગયું છે. પરંતુ પ્રશ્ન કરનારને જેવી રસની વિસ્તારલક્ષમાં લેતા પોતે ક્યાં અટકે છે તેનો ખ્યાલ : વિશેષતા છે એવી કોઈ અધિકતા પરમાત્માને નથી. આવી જાય.
• પરમાત્માને તો પોતાના સ્વભાવની જ મુખ્યતા છે. સમયસારમાં અરસ વગેરે ધર્મને સમજાવવા :
• આથી તો પોતે સમસ્ત વિશ્વના જ્ઞાતા હોવા છતાં માટે છ ભેદથી તેનું વિસ્તૃત વર્ણન કરવામાં આવ્યું :
કે પરમાત્મા પોતાને જાણે છે અને વિશ્વ પોતાના છે. પ્રથમ બે બોલમાં જીવનું પુદ્ગલ દ્રવ્યથી :
: જ્ઞાનમાં જણાય જાય છે. એવા શબ્દ પ્રયોગો પણ અત્યંત ભિન્નપણું દર્શાવ્યું છે. જીવ પુગલ દ્રવ્ય :
: કરવામાં આવે છે. આ રીતે પરમાત્માને પરદ્રવ્યોની નથી અર્થાત્ જીવનું સ્થાન અરૂપી જ્ઞાયક સ્વભાવરૂપે
: અત્યંત ઉપેક્ષા છે. તે સંપૂર્ણપણે સ્વરૂપલીન જ છે. રૂપી દ્રવ્યરૂપે તે નથી. પુદ્ગલનો રસ ગુણ પણ
* હોવાથી અરસ છે. એ જ રીતે જીવથી અત્યંત જુદો છે. જીવ જીભને : છઠ્ઠી બોલમાં એ જ કેવળજ્ઞાનની વિશેષ સાધન બનાવીને રસને ચાખે છે તેના અનુસંધાનમાં સ્પષ્ટતા કરવામાં આવે છે. અજ્ઞાની પણ પરદ્રવ્યથી કહે છે કે જીવ જીભનો સ્વામી નથી. માલિક નોકર : ભિન્ન રહીને જ પરને જાણે છે પરંતુ તે પરને જાણતા મારફત કામ કરાવે તેમ જીવ જીભ મારફત રસનું : પર સાથે પોતાનું તન્મયપણું માને છે. જ્યારે અહીં જ્ઞાન કરે છે. અહીં કહે છે જીવ જીભનો માલિક : પરમાત્મ દશા પ્રગટ થાય છે, જ્ઞાન સ્વ-પર એમ નથી તેથી જીવ અરસ છે. વાસ્તવિકતાનો વિચાર : સમસ્ત પદાર્થોને જાણે છે ત્યારે તે સ્વને નિશ્ચયનયે કરીએ તો જીવ માલિક તો નથી પણ ખરેખર ' જાણે છે અને પરને વ્યવહારનયે જાણે છે એવી શરીરનો ગુલામ જ છે.
: સ્પષ્ટતા કરવામાં આવે છે. પરમાત્મા વીતરાગ છે. ચોથા બોલમાં જ્ઞાનની પર્યાયની. ભાવેદ્રિયની : અને મુખ્ય ગૌણ કર્યા વિના બધું યુગપ જાણે છે વાત કરે છે. જે જ્ઞાનની પર્યાય ઈન્દ્રિયને સાધન . છતાં ત્યાં સ્વ અને પરને જાણવામાં તફાવત બનાવીને જાણવાનું કાર્ય કરે તેને ભાવેન્દ્રિય દર્શાવવામાં આવે છે. પોતે શ્રુતજ્ઞાનની ભૂમિકાને કહેવામાં આવે છે. આચાર્યદેવ કહે છે કે ભાવેન્દ્રિય ; છોડીને કેવળજ્ઞાન પ્રગટ કર્યું છે. તેથી ત્યાં નયજ્ઞાન એ જીવનું અસલ સ્વરૂપ નથી. જીવ સર્વજ્ઞ સ્વભાવી : નથી છતાં ત્યાં બે નયનો આરોપ કરવામાં આવે છે. વિશ્વને એક સમયમાં યુગપદ જાણે તેવો તેનો : છે. અહીં જાણપણું તો સ્વનું અને પરનું સમાન જ સ્વભાવ છે. પરંતુ ખંડ જ્ઞાન વડે વિષયોને એક પછી : છે. તેમાં અર્થાત્ જાણપણામાં કોઈ તફાવત નથી. એક ગ્રહણ કરે એવો તેનો સ્વભાવ નથી માટે જે પોતાને તન્મય થઈને જાણે છે માટે તેને નિશ્ચય નયજ્ઞાન રસને જાણે છે તે મારું સ્વરૂપ નથી. મારો + અર્થાત્ યથાર્થ કહેવામાં આવે છે. ત્યાં નય નથી. જ્ઞાયક સ્વભાવ તેનાથી ભિન્ન છે માટે જ્ઞાયક સ્વભાવ : પરથી અત્યંત ભિન્ન રહીને જાણે છે. પરમાં તન્મય અરસ રસ છે.
: જરા પણ થતો નથી. અજ્ઞાની પણ માત્ર અભિપ્રાયમાં ૧૯૪
શેયતત્ત્વ - પ્રજ્ઞાપન
| SR No. | 008329 |
| Book Title | Pravachansara Piyush Part 2 |
| Original Sutra Author | Kundkundacharya, Amrutchandracharya |
| Author | Himmatlal Jethalal Shah |
| Publisher | Grand Rapid America Mumukshu Mandal America |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 268 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Discourse, Philosophy, & Religion |
| File Size | 1 MB |