Page Text
________________
પાંચ અરૂપી દ્રવ્યો હોવાથી તેના ગુણો અમૂર્તિ છે. : આ ગાથાને આ રીતે બંધારણની મુખ્યતાથી પુદ્ગલ દ્રવ્યમાં પણ ચાર ગુણો જ મૂર્તિ છે. પુદ્ગલના : સમજવા જતાં ઘણી સ્પષ્ટતા થાય છે. દરેક પદાર્થની અન્ય સમસ્ત ગુણો મૂર્ત નથી એ અપેક્ષાએ અમૂર્ત : વિશિષ્ટતા તેના અસાધારણ ગુણોના કારણે છે જ છે.
' અર્થાત્ એની મુખ્યતા વિચારતા અસાધારણ ગુણ
• એ જ દ્રવ્યનો સ્વભાવ છે. આ રીતે દ્રવ્ય અને ગુણના સારાંશ એ છે કે પુગલ દ્રવ્યમાં પદાર્થરૂપ :
: સ્વભાવો ભેળસેળ થઈ ગયા લાગે છે. પરંતુ પદાર્થનું સામાન્યપણું હોવાથી તે અન્ય પદાર્થો સાથે :
: અખંડપણું લક્ષમાં લેતા તેવી દ્વિધાને કોઈ સ્થાન સમાનપણું ધારણ કરે છે. દરેક દ્રવ્ય પોતાના :
: નથી. અસાધારણ ગુણોને કારણે જ પદાર્થના અસાધારણ ગુણ (તથા થોડા નાસ્તિરૂપ વિશેષ :
: સ્વભાવ જુદા છે તેમ ન લેતા બધા પદાર્થોના ગુણો) વડે અન્ય દ્રવ્યથી પોતાનું વિશિષ્ટપણું
: સ્વભાવ પોતાથી જ અલગ છે એમ લેવામાં શું દોષ ભિપણું ટકાવીને રહ્યા છે. તે અસાધારણ ગુણો :
: : આવે છે તે વિચારીએ. જીવ ચેતન સ્વભાવી માનીને એક જ દ્રવ્યમાં હોય છે, અન્યમાં નહીં. દ્રવ્યનું :
A1 : તેના બધા ગુણોને ચેતન સ્વભાવી એકાંતે માનવાથી અસાધારણ ગુણો સાથે તાદાભ્ય છે અને કથંચિત્ : 0
1 : પદાર્થના ગુણોના ત્રણ પ્રકાર પડી નહીં શકે, અતદભાવ પણ છે. દ્રવ્યનું તેના અસાધારણ ગુણો : પદાર્થના ગણોના ત્રણ ભેદો વાસ્તવિક છે તેથી તે સાથેનું તાદાભ્યપણું લક્ષમાં લેવાથી એક પદાથે કે પ્રકારનો એકાંત અભિપ્રાય યોગ્ય નથી. અન્ય પદાર્થથી ભિન્ન લક્ષમાં આવે છે પરંતુ જ્યારે અસાધારણ ધર્મોને તે દ્રવ્ય સાથે અને અન્ય ગુણોથી : ૧ ગાથા - ૧૩૧ અતભાવ છે તેને મુખ્ય કરવામાં આવે છે. ત્યારે : ગુણ મૂર્ત ઇંદ્રિયગ્રાહ્ય તે પગલમયી બહુવિધ છે; ગુણો વચ્ચે જાદાપણું ખ્યાલમાં આવે છે. અર્થાત્ : દ્રવ્યો અમૂર્તિક જે તેના ગુણ અમૂર્તિક જાણજે. ૧૩૧. અસાધારણ ગુણો વિશેષ ગુણો અને સામાન્ય ગુણો :
: ઈન્દ્રિય ગ્રાહ્ય એવા મૂર્ત ગુણો પુદ્ગલ દ્રવ્યાત્મક એવા ગુણોના તફાવત ખ્યાલમાં આવે છે. એક પદાર્થમાં અનંત ગુણો છે એટલું લક્ષમાં લેતા ત્યાં :
અનેકવિધ છે; અમૂર્ત દ્રવ્યોના ગુણો અમૂર્ત ગુણો વચ્ચેના ભેદ ખ્યાલમાં નથી આવતા. :
જાણવા. અસ્તિત્વ-પ્રમેયત્વ-અરસપણું-જ્ઞાન વગેરે બધા : મૂર્ત ગુણોનું લક્ષણ ઈન્દ્રિય ગ્રાહ્યપણું છે એવું જીવના ગુણો છે તેથી ત્યાં ગુણત્વ સામાન્યરૂપે : જે કથન ટીકામાં છે તે પ્રયોજનભૂત એક દેશ ખ્યાલમાં આવે છે. પરંતુ તેમની વચ્ચેનો અતદુભાવ : સમજવું. કારણકે તેમાં લક્ષણભાસ છે. પુગલ લક્ષમાં લેવાથી સામાન્ય વિશેષ અને અસાધારણ : પરમાણું અને સૂક્ષ્મ સ્કંધના રૂપી પરિણામો ઈન્દ્રિય એવા ભેદો ખ્યાલમાં આવે છે માટે અસાધારણ : જ્ઞાનમાં જણાતા નથી. તેથી ત્યાં આવ્યાપ્તિ દોષ આવે ગુણોને તે દ્રવ્ય સાથેનું તાદાભ્યપણું લક્ષગત કરતાં ' છે. બધા અજ્ઞાની જીવો અનાદિકાળથી શરીરમાં દ્રવ્યોના જુદાપણાનો ખ્યાલ આવે છે અને : હુંપણું માનતા આવ્યા છે. દેહને પ્રાપ્ત જે ઈન્દ્રિયો અસાધારણ ગુણોને અતભાવ રૂપે લક્ષમાં લેતાં : છે તેને સાધન બનાવીને જાણવાનું કાર્ય કરતા ત્યાં ગુણો વચ્ચેનો તફાવત ખ્યાલમાં આવે છે. : આવ્યા છે. શરીરમાં વધુમાં વધુ પાંચ ઈન્દ્રિયો હોય ગુણનો દ્રવ્ય સાથેનો તાદાસ્યભાવ લક્ષમાં લેતા : છે. તે દરેક ઈન્દ્રિયને પોતાનો વિષય હોય છે. પાંચ ત્યાં લક્ષણ અને લક્ષ્ય અથવા લિંગ અને લિંગી એવો . ઈન્દ્રિયો વડે પાંચ રૂપી પર્યાયો જાણી શકાય એવું સંબંધ ખ્યાલમાં આવે છે.
- તેમાં નિમિત્તપણું છે. જીવ ઈન્દ્રિયોને સાધન ૧૩૨
જ્ઞેયતત્વ - પ્રજ્ઞાપના
| SR No. | 008329 |
| Book Title | Pravachansara Piyush Part 2 |
| Original Sutra Author | Kundkundacharya, Amrutchandracharya |
| Author | Himmatlal Jethalal Shah |
| Publisher | Grand Rapid America Mumukshu Mandal America |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 268 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Discourse, Philosophy, & Religion |
| File Size | 1 MB |