Page Text
________________
અરિહંત પરમાત્મા ભાવમોક્ષ દશાને પામેલા : સંબંધરૂપ શરીરના હલનચલનરૂપ ઔદયિકી ક્રિયા છે. પર્યાયમાં પરિપૂર્ણ શુદ્ધતા વર્તે છે. જીવની તે પણ શરીરમાં ન થાય. પરંતુ પરમાત્મા ક્ષાયિક દશા તેના સ્વભાવ સન્મુખના પુરુષાર્થનું ફળ છે. - ભાવરૂપે પરિણમ્યા હોવા છતાં તેને શરીરની તીર્થંકર પરમાત્માને ભાવમોક્ષદશામાં તીર્થંકર પ્રકૃતિ ; હલનચલનરૂપ ક્રિયાનો અભાવ જોવા મળે છે. ઉદયમાં આવે છે. તેના ફળ સ્વરૂપે સમવસરણની : શરીરની ક્રિયાને પરમાત્માના ભાવ સાથે રચના અને અનેક પ્રકારના અતિશયો સંયોગરૂપે : મેળવિશેષ નથી તો તેને કોની સાથે મેળવિશેષ છે? જોવા મળે છે. એ પરમાત્માના પરિણામો નથી. એ ' એવા પ્રશ્નના ઉત્તરમાં અહીં કહે છે કે તે પુણ્યનું ફળ તો બાહ્ય પદાર્થોના પરિણામો છે. ૪૪મી ગાથામાં ' છે. તે તીર્થંકર પ્રકૃતિના ઉદયનું ફળ છે અર્થાત્ તે ઊભા રહેવું, સ્થાન, વિહાર અને ધમોપદેશ એવા : અઘાતિ કર્મના ઉદય અનસાર થતી ક્રિયા હોવાથી ક્રિયાની વાત લેવામાં આવી છે. તેનું જ અનુસંધાન : તે ક્રિયાને ઔદયિકી ક્રિયા ગણવામાં આવી છે. આ ગાથામાં લેવું છે. સમવસરણ વગેરે અન્ય :
આના અનુસંધાનમાં થોડો સમય અજ્ઞાન અતિશયની અહીં વાત કરવી નથી.
: દશાનો ફરીથી વિચાર કરીએ ત્યારે ખ્યાલ આવે છે. અરિહંત પરમાત્માને ઉપરોક્ત શરીર અને ;
' . ઘાતિ કર્મના ઉદય અનુસાર જીવ વિભાવ કરે છે તે વાણીની જે ક્રિયા થાય છે તે છેતો પોતાના : વાત સાચી છે. તે સમયે જે અઘાતિકર્મો ઉદયમાં ઉપાદાનની યોગ્યતા અનુસાર અર્થાત્ તે શરીર અને આવે છે તેનું ફળ તો શરીર અને સંયોગોમાં જ છે. ભાષા વર્ગણાનું કાર્ય છે. સંસાર અવસ્થામાં જીવની : આ રીતે અઘાતિકર્મોદયના ફળ સ્વરૂપ શરીર અને ઈચ્છા અનુસાર આ પ્રકારની ક્રિયા જોવા મળે છે. કે તેની ક્રિયા છે. બીજા શબ્દોમાં કહીએ તો વર્તમાનમાં ઈચ્છા એ ઓદયિકભાવ છે. તેમાં નિમિત્ત : આપણે જે શરીરની ક્રિયાઓ જોવા મળે છે તેને ઘાતકમાંદય છે. આ જીવનું આ શરાર છે અવાજ : પૂર્વના કર્મોદય સાથે સંબંધ છે. આપણે વર્તમાનમાં વ્યવહાર લોકમાં પ્રસિદ્ધ છે તે અનુસાર જીવ આ ; તેની સાથે જો તાણ કરીએ છીએ તે તો નવો વિભાવ ક્રિયા કરે છે. એવું માનવામાં આવે છે. આપણે ભેદ : ભાવ છે. શરીરાદિની ક્રિયા કર્મોદયના ફળરૂપે લઈને પાડીને વિચારીએ તો ઘાતિ કર્મના ઉદય અનુસાર કે મારે તેની સાથે કર્તા કર્મ તો નથી પરંતુ પરમાર્થે થતા જીવના પરિણામ તે ઔદયિક ભાવ છે. તેને તિ
: નિમિત્ત નૈમિત્તિક સંબંધ પણ નથી એમ લક્ષમાં લઈને અનુરૂપ શરીરની ક્રિયા તે ઔદયિક ક્રિયા છે. જીવના :
સ્વભાવ સન્મુખ થવું યોગ્ય છે. પરિણામને “ભાવ” કહ્યા છે અને શરીરની ક્રિયાને : “ક્રિયા' કહેવામાં આવી છે. ઘાતિકર્મોદય :
પરમાત્માના દેહની ક્રિયા જીવનો ઔદયિક ભાવ ને શરીરની હલનચલનરૂપ : - ઔદયિકી છે કે ક્ષાયિક? ઔદયિક ક્રિયા. આ પ્રકારે અનાદિકાળથી બની રહ્યું કે ખરેખર તો દેહની ક્રિયા દેહની જ છે ત્યાં છે. આ રીતે આપણી સમજણ પણ કામ કરે છે. : દેહ જ તેનું ઉપાદાન કારણ છે. તે ક્રિયાને અઘાતિ તેથી તે અપેક્ષાએ તે જ્ઞાન સાચું છે.
': કર્મોદય અનુસાર થઈ હોવાને કારણે ઔદયિકી હવે પરમાત્માનો વિચાર કરીએ. પરમાત્માને કહેવામાં આવે છે. તીર્થંકર પરમાત્મા પરમાર્થે ઘાતિ કર્મોનો અભાવ-ક્ષય છે. પરમાત્માને પર્યાયમાં : વિશ્વના સમસ્ત અન્ય પદાર્થોથી તદન જુદા પડી સાયિક ભાવ છે. પરમાત્માને ઈચ્છારૂપ ઔદયિક : ગયા છે. તે પોતાનામાં સંપૂર્ણપણે લીન છે. તેમને ભાવ નથી. તેથી તેની સાથે નિમિત્ત નૈમિત્તિક : પોતાની ભૂતકાળની ભૂલને કારણે બંધાયેલા
જ્ઞાનતત્વ – પ્રજ્ઞાપના
८४
| SR No. | 008328 |
| Book Title | Pravachansara Piyush Part 1 |
| Original Sutra Author | Kundkundacharya, Amrutchandracharya |
| Author | Himmatlal Jethalal Shah |
| Publisher | Grand Rapid America Mumukshu Mandal America |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 172 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Discourse, Philosophy, & Religion |
| File Size | 1 MB |