Page Text
________________
લેવો કે તે સમયે જ્ઞાન ગુણનું કોઈ કાર્ય જ નથી. - ગાથા - ૪૪ જાણવાનું કાર્ય થાય છે પરંતુ તે જ્ઞાન બંધનું કારણ
ઘર્મોપદેશ, બિહાર, આસન, સ્થાન શ્રી અહંતને નથી
વર્ત સહજ તે કાળમાં, માયાચરણ જ્યમ નારીને. ૪૪. આ રીતે કર્મોદય અને જ્ઞાન બન્નેને નવીન બંધના કારણ ન કહ્યા માત્ર મોહ-રાગ-દ્વેષને જ
તે અહંત ભગવંતોને તે કાળે ઊભા રહેવું, બંધના કારણ કહ્યા છે.
: બેસવું, વિહાર અને ધર્મોપદેશ, સ્ત્રીઓને
• માયાચારની માફક, સ્વાભાવિક જ – પ્રયત્ન ટીકામાં આવે છે કે જીવને સંસાર અવસ્થામાં : વિના જ હોય છે. કર્મના ઉદયો હંમેશા હોય છે. તે હોતા અર્થાત્ : કર્મોદયની હયાતીમાં ચેતતા-જાણતા-અનુભવતાં : સંસારી જીવ પોતાના વિભાવ અનુસાર સમયે જીવ મોહી રાગી-દ્વેષી થાય છે. અહીં કર્મોદય જીવમાં : સમયે સાત પ્રકારના નવા દ્રવ્ય કર્મોને બાંધે છે. મોહ-રાગ-દ્વેષ કરાવે છે એમ નથી લેવું પરંતુ : આઠ પ્રકારના કર્મોમાં ચાર ઘાતિ કર્મો છે. ચાર કર્મોદયની હાજરીમાં ચેતતા :- અર્થાત્ જીવ તે : અઘાતિ કમો છે. સમયે અજ્ઞાન ચેતનારૂપે પરિણમે છે. તેની ચેતન : પરમાત્માએ પોતાની પર્યાયમાંથી અશુદ્ધતા જાગૃતિ પોતાના સ્વભાવને છોડીને પરદ્રવ્ય તરફ : દુર કરીને વીતરાગતાની પ્રગટતા કરી છે. નિમિત્તરૂપ છે. તેનું પરિદ્રવ્યમાં હિતબુદ્ધિ પૂર્વકનું રોકાણ છે. ' રહેલા ચાર ઘાતિ કર્મોનો પણ ક્ષય થયો છે. અઘાતિ જાણતા - તે સમયે તે જીવ પરદ્રવ્યને એવી લોલુપ : કર્મો અને તેના ઉદય વિદ્યમાન છે. અઘાતિકર્મના નજરથી જ જાણે છે. અનુભવતાં : - અને પરનો જ : ઉદય અનુસાર શરીર અને સંયોગોની પ્રાપ્તિ થાય અનુભવ કરે છે. ખરેખર તો તેને તે સમયે પોતાની : છે. અઘાતિ કર્મોમાં પુણ્ય અને પાપ બે પ્રકારની રાગમિશ્રિત શેયાકર જ્ઞાન પર્યાયનો જ ભોગવટો : પ્રકૃતિઓ છે. પરમાત્માને પુણ્ય પ્રકૃતિનો ઉદય છે પરંતુ માને છે કે હું બાહ્ય વિષયોને ભોગવું છું. : ઘણો હોય છે. પાપ પ્રકૃતિનો ઉદય નહીંવત હોય આ રીતે તે પરને અનુભવે છે એમ લીધું છે. આવું ' છે. સંસારમાં જીવ પોતે જે પ્રકારે શુભાશુભ ભાવો કરતાં તે પોતાના મોહ-રાગ-દ્વેષ ભાવો વડે શેયાર્થ ' કરે તે અનુસાર પુણ્ય-પાપ પ્રકૃતિનો તેને બંધ થાય પરિણમન કરે છે.
: છે. જીવ જે ભાવ કરે છે તેનું ફળ તે સમયે જ ભોગવે જીવ પોતાના મોહ રાગ દ્વેષના ભાવ વડે : છે એ વાત કાયમ રાખીને બંધાયેલા કર્મો ઉદયમાં શેયાર્થ પરિણમનરૂપ ક્રિયા કરે છે ત્યારે તેને : આવીને જીવને ભવિષ્યમાં તેનું ફળ પણ આપે છે. ભાવબંધરૂપ ફળ પ્રાપ્ત થાય છે. દ્રવ્ય કર્મ તો ઉદયમાં તે સમયે જીવ તેમાં જોડાઈને ફરી વિભાવ કરીને તે આવીને ખરી ગયું છે પરંતુ તે સમયે જીવના : ફળને શેયાર્થ પરિણમનરૂપે ભોગવે છે. વિભાવના નિમિત્તે જે નવું કર્મ બંધાય છે તે દ્રવ્યબંધ :
તીર્થંકર પ્રકૃતિ તે ઉત્કૃષ્ટ પુણ્ય પ્રકૃતિ છે. જે છે. જીવનો તે દ્રવ્ય કર્મ સાથે ઉભયબંધ થાય છે. તે ,
: તીર્થકરનું દ્રવ્ય હોય તે સોલહ કારણરૂપ શુભભાવો પણ ક્રિયાનું ફળ જ છે.
: વડે તીર્થંકર પ્રકૃતિ બાંધે છે. આ પ્રકૃતિ એવી છે કે આ રીતે જીવ પોતાના વિભાવના કારણે : તે જીવ જયારે પરમાત્મા થાય ત્યારે જ ઉદયમાં આવે. mયાર્થ પરિણમન કરીને ભાવબંધ-ઉભયબંધને પામે ? પરમાત્મા તો વીતરાગ થઈ ગયા છે. તેને વિભાવ છે. માટે વિભાવ છોડવા લાયક છે.
: નથી તેથી તે તીર્થંકર પ્રકૃતિનું ફળ કયારેય
જ્ઞાનતત્વ – પ્રજ્ઞાપના
૮૨
| SR No. | 008328 |
| Book Title | Pravachansara Piyush Part 1 |
| Original Sutra Author | Kundkundacharya, Amrutchandracharya |
| Author | Himmatlal Jethalal Shah |
| Publisher | Grand Rapid America Mumukshu Mandal America |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 172 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Discourse, Philosophy, & Religion |
| File Size | 1 MB |