Page Text
________________
જ નથી. તેથી તે બુદ્ધિપૂર્વક (અર્થાત્ કરવા જેવા જ ગાથા - ૭૯ માનીને તથા પોતાના જ્ઞાનમાં પકડાય એ પ્રકારના) : જીવ છોડી પાપારંભને શુભ ચરિતમાં ઉદ્યત ભલે, શુભભાવોમાં લાગી જાય છે અને અબુદ્ધિપૂર્વકનું : જો નવ તજે મોહાદિને તો નવ લહે શુદ્ધાત્મને. ૭૯. આગળનું કાર્ય થાય તેની રાહ જુએ છે.
પાપારંભ છોડીને શુભ ચારિત્રમાં ઉધત હોવા બે પદાર્થને જુદા ન માનતા તેમને એક માનવા : છતાં જો જીવ મોહાદિકને છોડતો નથી, તો તે તે મિથ્યાત્વ છે. તેથી દેહાધ્યાસ છોડીને જ્ઞાયક : શુદ્ધાત્માને પામતો નથી. સ્વભાવનું લક્ષ કરી તેમાં હું પણું સ્થાપવું એ : ટીકામાં આચાર્યદેવે જીવના શુભભાવને મિથ્યાત્વના નાશનો ઉપાય છે તે વાત કામય રાખીને : “ધર્ત અભિસારિકા સમાન” દર્શાવ્યો છે. વેશ્યાને અહીં બીજી રીતે વાત વિચારવા જેવી છે. તેના ધરાક ઉપ૨સાચો પ્રેમ નથી. તે તો તેની પાસેથી
મિથ્યાત્વ અનુસાર થતાં શુભાશુભ બન્ને ભાવો . પોતાનો અંગત લાભ જ લેવા માગે છે. તેમ છોડવા જેવા છે એવું જ્ઞાન શ્રદ્ધાન કરીને જે રીતે . શુભભાવનું એક માત્ર કામ જીવને દુ:ખી કરવાનું પ્રયત્નપૂર્વક અશુભભાવ છોડે છે તે જ પ્રકારે છે. ખરેખર વિચારીએ તો પુણ્ય પ્રકૃતિના ઉદય
• અનુસાર જે કાંઈ સંયોગરૂપ સામગ્રી ઉપલબ્ધ થાય શુભભાવને પણ છોડવા જોઈએ. તે શુભભાવ
' છે તેનું પ્રયોજન જીવને આકર્ષવાનું છે. જીવ રાગ છોડશે તો શુદ્ધતા પ્રગટ થશે એવો તેને વિશ્વાસ
ભાવથી તેમાં જોડાય છે અર્થાત્ દુઃખી થાય છે. આવવો જરૂરી છે. દૃષ્ટાંત દાંડી ઉપર ઊંધા લટકતા
: મિથ્યાત્વ અને ચારિત્ર મોહનીય કર્મો જીવને પોપટને દાંડી છોડી દેવાનું કહેવા જેવી વાત છે.
: સંસારમાં રખડાવનાર (નિમિત્ત) છે. આચાર્યદેવ દાં થી છોડશે તો તે ઉડી જશે પરંતુ તેને બીક છે કે અહીં તેને “મોહનીય સેના' કહે છે. મિથ્યાત્વ મુખ્ય તે દાંડી છોડવાથી તે નીચે પડીને મરી જશે. : છે અને ચારિત્ર મોહનીયના અનેક પ્રકારો જીવને સિદ્ધાંતમાં એમ જ છે. શુભભાવ છોડશે ત્યારે જ . અનેક પ્રકારે લોભાવનારા છે. તે કર્મો “ભાવક' શુદ્ધતા પ્રગટ થશે પરંતુ તે વિચારે છે કે શુદ્ધતા : રૂપે ઉદયમાં આવે છે ત્યારે જે જીવ મોહને વશ છે પ્રગટ થાય પછી શુભભાવને છોડીશ. શુદ્ધતા પ્રગટ : તે “ભાવ્ય” એવા તેને અનુરૂપ પોતાના પરિણામોને થયા પહેલા શુભભાવને છોડી દઈશ તો પરિણામ : કરે છે, એવા પરિણામો થતાં જીવ અવશ્ય દુ:ખી તો થયા વિના રહે જ નહીં તેથી ત્યાં અશુભભાવ જ થાય છે. થશે. ઈત્યાદી અનેક પ્રકારના તર્ક જીવ કરે છે. ; પાત્ર જીવ આ વાસ્તવિકતાને સ્વીકારે છે. તેને શુભભાવનું એક માત્ર કાર્ય મારો સંસાર ચાલુ : અજ્ઞાન દશામાં એવો ખ્યાલ હતો કે મુનિપણું લઈશ રાખવાનો છે તેથી મારે એ તો કરવું જ નથી એવું - તેથી બાહ્ય ત્યાગ તો થઈ જશે સંયોગો નહીં હોય નક્કી કરવું જરૂરી છે. જે ઘરમાં ચારે બાજુથી આગ : તો સંયોગને લક્ષે થતો સંયોગી ભાવ પણ નહીં લાગી હોય તે ઘરમાં તો રહેવાય જ નહીં. જલદી : થાય. વળી મારે અશુભભાવ તો કરવા જ નથી તેથી ભાગો કાંઈ લેવા પણ ન રોકાય ત્યાં નવું ઘર ગોતીને : ભોગવટાનો ભાવ તો છોડવાની તેની તૈયારી છે. પછી અહીંથી નિકળશું એને ક્યાં સ્થાન છે? આ . પછી તો બાકી વ્રત-નિયમ વગેરે શુભ ભાવો જ રીતે વિચારીને શુભભાવને છોડવાની તૈયારી રાખવી ; રહ્યા તેથી મને શુદ્ધાત્માની પ્રાપ્તિ થશે. મુનિપણાનું જોઈએ.
: ફળ મોક્ષ છે. તેથી મને સ્વાનુભૂતિ તો થશે જ. પરંતુ ૧૪૮
જ્ઞાનતત્ત્વ – પ્રજ્ઞાપના
| SR No. | 008328 |
| Book Title | Pravachansara Piyush Part 1 |
| Original Sutra Author | Kundkundacharya, Amrutchandracharya |
| Author | Himmatlal Jethalal Shah |
| Publisher | Grand Rapid America Mumukshu Mandal America |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 172 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Discourse, Philosophy, & Religion |
| File Size | 1 MB |