Page Text
________________
અનુભવે છે. તે સમયે શરીર અને શરીરને પ્રાપ્ત : સ્વર્ગના દેવને વૈક્રિયક શરીર છે. ઈચ્છા મુજબ ઈન્દ્રિયોની પ્રવૃતિ ચાલે છે પરંતુ તેનું ફળ શરીરમાં : આકાર ધારણ કરી શકીએ તો તે આપણને આનંદનું જ છે. શરીર સુખી-દુઃખી થતું નથી કારણકે ” કારણ લાગે છે. પરંતુ સ્વર્ગના દેવને પણ ઈન્દ્ર પુગલમાં સુખ નામનો ગુણ નથી. તે શરીર અને ? વગેરેના હુકમ અનુસાર હાથી કે ઘોડાનું રૂપ લેવાનું ઈન્દ્રિયોની પ્રવૃતિ જીવના સુખમાં મદદરૂપ નથી. ; ગમતું નથી. સિદ્ધાંત એ દર્શાવવો છે કે સ્વર્ગનો સામાન્ય રીતે ખાવાની ઈચ્છા, તે માટેના :
: દેહ પણ સ્વર્ગના દેવને સુખનું કારણ નથી. એ દેવ
: પોતાના ભાવ અનુસાર સુખ દુઃખનો અનુભવ કરે પ્રયત્નો અને ખાવાની વસ્તુ પ્રાપ્ત થતાં ખાવાનું
: છે. તે જ પ્રકારે ઉપલક્ષણથી નારકીનો દેહ પણ કાર્ય થાય ત્યારે સુખનો અનુભવ થાય છે પરંતુ સિદ્ધાંત એમ કહે છે કે જીવની ઈચ્છા મુજબ બાહ્યમાં :
- જીવને દુઃખનું કારણ નથી. અહીં સંસારી જીવની
• વાત લેવી છે. ત્યાં જીવના પરિણામને કર્મોદય, કાર્ય થાય કે ન થાય. જીવને પોતાના ભાવનું જ :
* શરીર અને સંયોગો સાથે અનેક પ્રકારના નિમિત્ત ફળ તે જ સમયે મળે છે. આવા અનેક દૃષ્ટાંતો :
: નૈમિત્તિક સંબંધો છે. તે સમયે પણ દરેક પદાર્થ આપણે વિચારી શકીએ. તાબ્દુલમચ્છનો દૃષ્ટાંત અને ભાવ લિંગી સંતના પગ નીતે મરતા જીવડાનું દૃષ્ટાંત :
: પોતે સ્વતંત્રપણે પોતાના પરિણામને કરે છે અને
: ભોગવે છે. પોતાના ષટકારક અનુસાર અંતરંગમાં લક્ષમાં લેવાથી આચાર્યદેવનો આશય સારી રીતે
' જ કર્તાપણુ અને સંપ્રદાનપણું છે. પોતાની પર્યાયને સમજી શકાશે.
- પોતે કરે છે અને તે પર્યાય પોતાના જ સ્વભાવને - ગાથા - ૬૬
• અર્પણ કરે છે. દરેક પદાર્થની આવી ભિન્ન
: સ્વતંત્રતાને લક્ષમાં લીધા પછી સંબંધનો વિચાર એ કાંતથી સ્વર્ગીય દેહ કરે નહિ સુખ દેહીને,
: કરવો જોઈએ. સંબંધને મુખ્ય કરીને પદાર્થની પણ વિષયવશ સ્વયમેવ આત્મા સુખ ના દુખ થાય છે. ૬૬. •
: સ્વતંત્રતાને ભૂલી જઈએ તો અનર્થ થાય. અજ્ઞાની એકાંતે અર્થાત નિયમથી સ્વર્ગમાં પણ દેહ દેહીને . આ રીતે અનર્થમાં જ ઊભો છે કારણકે તેણે પદાર્થની (આત્માને) સુખ કરતો નથી; પરંતુ વિષયોના : સ્વતંત્રતાનો અભ્યાસ કર્યો નથી-સ્વીકાર કર્યો નથી. વશે સુખ અથવા દુ:ખરૂપ સ્વયં આત્મા થાય :
: - ગાથા - ૬૭ જેણે શરીરમાં હુંપણું માન્યું છે તે બીજાને : ૧ ?
: જો દૃષ્ટિ પ્રાણીની તિમિરહર, તો કાર્ય છે નહીંદીપથી; રૂપાળા દેખીને પોતાને પણ એવું ૩૫ હોય એવું : જ્યા જીવ સ્વય સુખ પરિણમ, વિષયા કરે છે શું તહી ૬૭. ઈચ્છે છે. યુવાન જીવો રૂપાળા સાથીને શોધે છે. . જો પ્રાણીની દષ્ટિ તિમિરનાશક હોય તો દીવાથી વળી તે વર્તમાનમાં પોતે કુરૂપ હોય તો હીનતા - કાંઈ પ્રયોજન નથી અર્થાત દીવો કાંઈ કરતો પણ અનુભવે છે. મોટા ભાગના જીવો મરીને નથી, તેમ જયાં આત્મા સ્વયં સુખરૂપ પરિણમે સ્વર્ગમાં જવાની ભાવના રાખે છે. આ બધા ભાવનું ; છે. ત્યાં વિષયો શું કરે છે? કારણ એ છે કે તેને શરીર સુખનું કારણ લાગે છે. . આ ગાથામાં આચાર્યદેવ હવે સંયોગથી વાત પરમાર્થ જાદો જ છે. શરીરનું રૂપ સ્ત્રીઓને દુ:ખનું કરે છે. ૬૬ ગાથામાં શરીર સુખનું કારણ નથી કારણ બનતુ જોવા મળે છે. પૈસાદાર જીવો ભયના : એમ લીધા પછી હવે સંયોગો સુખ દુઃખના કારણ ઓથાર નીચે જીવતા જોવા મળે છે.
: નથી એમ નક્કી કરે છે. ૧૩૨
જ્ઞાનત – પ્રજ્ઞાપન
| SR No. | 008328 |
| Book Title | Pravachansara Piyush Part 1 |
| Original Sutra Author | Kundkundacharya, Amrutchandracharya |
| Author | Himmatlal Jethalal Shah |
| Publisher | Grand Rapid America Mumukshu Mandal America |
| Publication Year | 2006 |
| Total Pages | 172 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati, Discourse, Philosophy, & Religion |
| File Size | 1 MB |