________________
આ માગે વળશે તેવી આશાએ જ.
કેટલાક લોકે શિકારને શેખની વસ્તુ માને છે, તે તેમની ખુશીની વાત છે. જયપુરના કેાઈ ભંગીભાઈએ તે તેમની ખુશીની લાશ 3 સગર સેડવી તેમનું વિષ્ટામાં ખદબદતા કીડાને કાઢીને તેમને સેડવી તેમનું રાયતું બનાવીને ખાય છે એમ પૂજ્ય જવાહરલાલજીના વ્યાખ્યાન સંગ્રહમાં વાંચ્યું છે. પણ એથી કાંઈ હરિજન માત્રને માટે એવું વિધાન ન હોઈ શકે. પણ કેટલાક ક્ષત્રિયભાઈઓ દશરથ રાજાને રામાયણને મૃગયાખેલનને પ્રસંગ વર્ણવી ક્ષત્રિયોને એ વવર્યું છે એમ બેલે છે ત્યારે નવાઈ ઉપજે છે.
ખરી રીતે તો દશરથ રાજાની મૃગયાના શેખનું દુષ્ટ પરિણામ રામ લક્ષ્મણ જેવા પુત્રના વિરહને બતાવવા માટે જ રામાયણના કર્તા વાલ્મીકિ એ પ્રસંગ વર્ણવે છે. દંડકારણ્યમાં પણ મારીચ નામને રાક્ષસ જ્યારે સુવર્ણમૃગ બનીને આવે છે ત્યારે એના પર મોહ પામેલાં સીતાજી એ લાલચના પરિણામે મહાદુઃખ પામે છે તે પ્રસંગ પણ રામાયણમાં છે જ. રામાયણ તે શું પણ બાઈબલ, કુરાન કે અંદાવસ્તા જેવા ધર્મગ્રંથો પણ ભાર પૂર્વક પ્રાણદયાનું જ સમર્થન કરે છે.
તમારી જાતને ને કેઈને હલકા ન ગણે પ્રિય લોકપાલ ભાઈઓ ! “તમે હલકા નથી અને અમે હલકા છીએ એ વાત ભૂલી જાઓ” એમ મેં જેમ
