________________
૧૧૧
હવે સંત જ્ઞાનચંદ્રજીનું સ્થાન પૂરું હૃદયમાં પ્રવેશ પામ્યું હતું અને તેઓ શ્રી સ્વામી જ્ઞાનચંદ્રજીને નામે સ ંબેાધન કરતા પત્ર લખવા લાગ્યા. જ્ઞાનચંદ્રજીના બાહ્ય વેશ હિંદુ સન્યાસીને!, આચાર પણ ભાગવત પ્રેમી સન્યાસીના; પણ પગવિહાર, ધનસ્પત્યાગ, અને ગૌચરીમાં જનાચારની છાયા દેખાય. ભાવમાં તા એમને આપણે ગુણ-દૃષ્ટિએ મૂલવીએ તે તેની ભાવ-સાધુતાને વંદન કરવાનું મન થાય. જૈન દૃષ્ટિ મુખ્યપણે જીણુલક્ષી અને અંતર્દષ્ટિ છે. એ દૃષ્ટિએ જોઈએ તે પાંચ મહાવ્રત અને રાત્રિભાજનત્યાગનું વ્રત એમણે અંગીકાર કર્યું હતું. મન, વચન અને કાયાને સાવધ-કરણીમાંથી મુક્ત કરી, પવિત્ર અને નિમ ળ રાખી પાપથી તેને રક્ષતા હતા. એટલે ત્રિપ્તિનું પણ પાલન થતું હતું. મનુષ્ય, પશુ, પ્રાણી, પંખી, જંતુ કે વનસ્પતિ સહિત અકારણ ન દુભાય તેવી સાવધાની તેમનાં હલન-ચલન કે પ્રવૃતિમાં જોવા મળે છે. વાણી સત્ય, મધુર ને હિતકર ખાલે છે. ભિક્ષામાં રસત્યાગ અને સ્વાદ-ત્યાગ પર ભાર મૂકી નિર્દોષ ગેાચરી વહારે છે. ચીજ-વસ્તુ લેવામૂકવા કે તેની લેવડદેવડમાં વ્યવહારશુદ્ધિ અને જાગૃતિ જાળવે છે. મળમૂત્ર, થૂંકવામાં કે નાક છીંકવામાં પણ સ્વચ્છતા અને શુચિના વિવેક રાખી, પ્રમાદથી સૂક્ષ્મ જંતુ પશુ ન વધે તેવી સજાગતા છે. ક્ષમા, સરલતા, નમ્રતા, સતાષ, સત્ય, ત્યાગ, તપ, બ્રહ્મચર્ય, પવિત્રતા અને અકાંચન્યના ગુણેાના વિકાસ માટે સતત પ્રયત્નશીલ છે. અહિંસા, સૌંયમ અને તપની ત્રિપુટીની આરાધનામાં મસ્ત
