________________
पाठ १७ मो
प्रेरक मेद
प्रेरक प्रत्यमो 4} (अय)
आव । (आपय) मूळ धातुने अ, ए, आव अने आवे प्रत्यय लगाडवाधी तेवं प्रेरक अंग तैयार थाय केः कर+अ-कार. कर+ए-कादे. कर+आव-कखव. कर+आधे-करावे.
१ मूळ धातुना उपांत्यमा रहेला 'इ'नो प्रायः 'ए' भने 'उ'नो प्राय: 'ओ' थाय छे दु+दोह. सुम-सोस. घुल-घोल,
२ उपांत्यमां गुरु अक्षरवाळा ( स्वरादि के व्यंजनादि) घातु मात्रने उक्त प्रेरक प्रत्ययो उपरांत एक 'अबि' प्रत्यय पण पधारे लागे छे : चूम+अवि-चूसवि. चूस+अ-चुस, अस्प+चूसे. चुम्+आव-चूसाव. यस्+आवे-चूसावे. दुङ्दोह अवि-दोहवि. दोह+अ-दोह. दोहनए-दोहे. दोड् आवदोहाव. दोह आवे-दोहावे.
३ 'अ' अने 'ए' प्रत्यय लागतां धातुना उपान्त्य 'अ' नो 'आ' थाय छेः- खम्+अ-खाम. खम्+ए-खामे.
४ एक मात्र ‘भम' धातुनुं प्रेरक अंग भमाड [भम्+ आड] पण थाय छ: भम्+अ-भाम. भम्+ए-भामे. भम् आवे-भमावे. भम्+आड-भमाड.
[यादी:-'भमाड 'मां 'आड प्रेरक प्रत्यय छे. आपणी गूजराती भाषामा य घणां प्रेरक क्रियापदो 'याड' प्रत्ययः
