________________
(૧૩)
આખે અણી પગેજગેરે પીરે, તારી મીઠીવાણીની આણ ન લાપેરે ! મુનિ ॥ ૧ ॥ સમરથ સાહિબ તું જગે પૂરા, કિણહી થાતા નહિ” અધુરાર ી સેવક નિવપૂરા આશારે, દીજે હવે મુહુ માગ્યા પાસારે મુનિનારા રીઝવી રાખું દીલ કેરી બ્રાંતિરે, કર કપૂર ન પૂજે તિર હાથ ધરીને જો હરખાવારે, તા નિરેદ્ય મારગ ડામ દિખાવેારે । સુનિ ॥ ૩ ॥ કેરળનાણે કહેતા જાણીરે, ન કર્યાં પતર દૂધને પાણીરે, બ્રિડમ કરી અણએટલે રહેશેરે, જિન સામાશી તા કિંમ લેનારે । સુનિ ૪ ૫ સમરતી સૂરતી કીધી શાંભિરે, તેમ તુજ સ્મરણ મુજ મન લાભિરે; વંતિકાન દયા કરી આપેરે, તેમ વિમલ મને કરી સેવક સ્થાપેારે ।। સુનિ॰ । । ।
અથ શ્રીનમિનાનિ
સ્તવન
ઢાલ ઝરીયા મુનીયરની-એ દેશી.
મિજિનેશ્વર સાંભળેાજી, રૂ વિનતી કરજોડ, ભીંઢવતા મીઠી પરેજી, કુંણ કરે તુમ્હે હેડ ॥ જિનેન્ધરવા? લાધ્યું. તુમ્હેં દીદાર ાએ આંકણી તુરખિત તારે વારણે”, જાૐ વાર હજાર; નજરે મુજરા કરી કરીજી, પામીશ દુખનેા પાર ાજિનેશ્વર્ગારા કહેતાં પણ ન શકું' કહીજી, તારા ગુણના ગ્રામ;
૧ ।।
સુગ સુપન ભલા લડીજી, પ્રગટ ન કહે આમ ૫ જિનેશ્વર૦ ાણા જિમતિમ ખેાલે આલવાજી, કરવા તુમ્હે મનેાહાર; કહેવાથી કરવું ઘણુંજી, એહુ અરજ અવધાર ૫ જિનેશ્વર૦ u સેવક લાજધરે કશીજી, કહેતાં વિમલ સ્વરૂપ; દાનસમા પાંદાખણેજી, વાંછિત માખ અનુપ ૫ જિનેશ્વ૰ા પા
૧૫
