________________
(૧૨૬)
ભાવના વાસના મહુમહે ધૂપઘટી પ્રગટાવે, ત્રિક અનુષ્ઠાને સચિત દુષ્કૃત દરે ઉડાવે, કાવ્ય”—તત્ત્વના પાત્રમાં ધૃત સુહાવે, સકલનય ચિતના ભાવ યાવે; જ્ઞાનદીપતણ તેજ દીપે, ભ્રાંતિ વનાર્દિકે તે ન જીવે. ફાગ—અડમકથાનકવજના તેહિજ મગલ આર્ટ, જે નૈવેદ્ય નિવેદીયે તેમને નિશ્ચલ પા; લવણ ઉતારીયે કૃત્રિમધર્મતા જે ત્યાગ, મગલદીવો જાણીયે શુદ્ધધર્મ ગુણરાગ, કાવ્ય”—સહેજ સદ્ભુત ગુણ સુરજ ભાવે, તે અવસ્થાત્રિક તાન લાવે; આયતિશુદ્ધતા તાલ ફાવે, ગીત ને નૃત્ય અભિનવ દેખાવે. ફાગ—અવિધિ અધર્મ અનીતિથી વિતથ થઈ જે ભક્તિ, તે આરતિ ઉતારો કણિપરે ભાવનાવ્યક્તિ; દૃષ્ટિરોગ ઉવેખણા ઘર વજાવા સાર, અનાશસતા સાત્વિક અારીના અણુકાર. કાવ્ય—દ્રવ્યપૂજાથકી ાય હિંસા,
એમ કહી ભક્તિની રે રસા; તેહ નવિ સમયની વાત જાણે, જે નિસિદ્ધિપદે સામ્ય આણે. ફાગ—અવ્યાહત 'તતનાદે અનાહત દુંદુભિ તેહ. મુદ્રિતા કરૂણા રચના નાકિનર્તકી જે; જિનચ્છાણાને અનુસરી જેહુ સકલ વ્યવહાર, આચરતે ચિત્ત વરતે તેહજ એક પ્રકાર. કાવ્ય”—દ્રવ્યભાવે કરી વિધ કહીયે,
ત્રિવિધ અવચકે ત્રિવિધ લહીયે; ભક્તિ બહુમાન અણાસાય ઉચિત, ચવિધ પૂજની એન્ડ્રુ યુગતિ,
૧ છીપે ઇત્યપિ. ૨ નિધા. ૩ સમય સિદ્ધાંત.
પિ એટલે વીણા.
૧૧૪ ॥
૧૫ ॥
॥૧૬ |
૧૭ ||
॥ ૧૮ ॥
૫૧૯ ||
1120 11
૫૨૧ ॥
જ તતી
