________________
બહુવિધ જીવ વિરાધન હેતે, એહ અભર્યા ભણિજે, પ્રત્યક્ષ દોષ કહ્યા આગમમાં, ભવિ તે હૃદય ધરીને. ૨
મતિને હણે કીડી, વમન કરાવે માખી; લૂતાથી કોઢી, જલોદરી જા ભાખી, ગળું વીંધે કાંટો, વાળ હોયે સ્વર ભંગ; સડે દેહ ગિરોલે, વિંછીએ તાલુ અંગ. ૩
ત્રુટક અંગ ઉપાંગે હોય વળી હીણો, જો આવે વિષ જાતિ, દષ્ટ દોષ ઈહ લોકે જાણો, પરભવે નરકે પાત; દોય ઘડી પરભાતે સાંજે, વળી કરો આહાર; નોકારસી તણું ફલ પામો, સંભાલો ચોવિહાર. ૪ દેવપૂજા આહૂતી, દાન સરાધ સનાન; નવિ સૂઝે રાતે, તો કિમ ખાઓ ધાંન; આચમન કરતાં, પવિત્ર હોય નવિ તેહ; નિશિ ભોજન કરતાં, લહે અવતાર તે એહ. ૫
ત્રુટક એહ અવતાર જ ઘુક મંજારી, કાક 2ધ અહિ વિછી; વડવાગુલ સિંચાણ ગિરોલી, ઈત્યાદિક ગતિ નીચી; હંસ મોર પિક શુક ને સારસ, ઉત્તમ પંખી જેહ; રાત્રે ચણ ન કરે તો માનવ, કિમ ખાઓ અન્ન તેહ. ૬
ઈમ જાણી છંડો, નિશિ ભોજન ભવિ પ્રાણી, એ આગમ માંહી, વેદ પુરાણની વાણી; દિનકર આથમતે, પાણી રૂધિર સમાન; અન માંસ બરાબર, એ માકડ પુરાણ. ૭
જાણ હોય તે ઇમ વલી જાણે, અસ્ત થાય જબ સૂર; હૃદય નાભિ કમલ સંકુચા, કિમ હોયે સુખપૂર;
શાનવિમલ અગ્રવાસંગ્રહ ૦ ૬૭
